«Որովհետև թեև մարմնով ենք վարվում, բայց մարմնավորապես չենք զինվորություն անում։ Որովհետև մեր զինվորության զենքերը մարմնավոր չեն, այլ՝ Աստծով զորավոր՝ բերդեր քանդելու. խորհուրդներ ենք քանդում»: Բ ԿՈՐՆԹԱՑԻՆԵՐԻ 10.3,4
Մենք ակնհայտորեն պատերազմի մեջ ենք: Աստվածաշունչը սովորեցնում է, որ մեր պատերազմի զենքերը մարմնավոր, բնական չեն, այլ՝ Աստծով զորավոր՝ բերդեր քանդելու համար:
Աստծո հետ մտերմանալու միջոցներից է Սուրբ Հոգու հետ աշխատանքը՝ ուղղված եսասիրության, հպարտության և եսակենտրոնության բերդերը քանդելուն: Չարին հաղթելու կարևոր քայլերից մեկն այն է, երբ, անտեսելով մեր ցավը, մեր ուշադրությունը նպատակաուղղված կերպով հեռացնում ենք մեզնից և ինչ-որ բան անում մեկ ուրիշի համար:
Երբ Հիսուսը խաչի վրա էր՝ սաստիկ տանջանքների մեջ, Նա ժամանակ գտավ մխիթարելու Իր կողքին խաչված ավազակին (տե՛ս Ղուկ. 23.39-43): Երբ Ստեփանոսին քարկոծում էին, նա աղոթեց իրեն քարկոծողների համար՝ խնդրելով, որ Աստված այդ մեղքը չհամարեր նրանց (տե՛ս Գործք 7.59,60):
Եթե Հիսուս Քրիստոսի եկեղեցին՝ Նրա մարմինն այս երկրի վրա, պատերազմի եսասիրության դեմ և քայլի սիրո մեջ, դա կգրավի աշխարհի ուշադրությունը: