“زیرا خدای ما آتش سوزاننده است.” (عبرانیان 12: 29)
خدا میخواهد هر آنچه که در زندگی ما باعث جلال او نمیشود، بسوزاند. او روحالقدس خود را میفرستد تا درون ما ایمانداران زندگی کند، دوستی نزدیک با ما داشته باشد و در هر قسمت از افکار، سخنان و اعمال اشتباه ما الزام بیاورد. همۀ ما باید “آتش پالایشگر” او را تحمل کنیم (ملاکی 3: 2).
این که باید آتش پالایشگر را تحمل کنیم، به چه معناست؟ یعنی خدا با ما برخورد میکند. او برای تغییر نگرشها، تمایلات، راهها، افکار و مکالمات ما عمل مینماید. با ما دربارۀ موضوعاتی در قلبمان سخن میگوید که او را خشنود نمیسازد و از ما میخواهد که این موارد را با کمک او تغییر دهیم. کسانی که به جای فرار کردن از آتش، آن را تحمل میکنند، افرادی هستند که در نهایت جلال عظیم خدا را به ارمغان میآورند.
تحمل کردن آتش، ترسناک به نظر میرسد. درد و حتا مرگ را به یاد ما میآورد. پولس در رومیان 8: 17 میگوید اگر میخواهیم همارث با مسیح باشیم، باید در رنجهای او نیز شریک شویم. مسیح چطور رنج کشید؟ آیا از ما هم انتظار میرود که بر صلیب برویم؟ جواب بله و خیر است. لازم نیست که از نظر جسمانی برای گناهانمان بر صلیب میخکوب شویم، اما عیسا در مرقس 8: 34 میگوید باید صلیب خود را برداریم و از پی او برویم. او در ادامه در مورد کنار گذاشتن سبک زندگی خودخواهانه و خودمحوری صحبت میکند. کتابمقدس میگوید ما باید در نفس خود بمیریم. باور کنید که رهایی از خودخواهی همیشه با عبور از آتش همراه است. اما اگر مایل باشیم از آتش عبور کنیم، بعدها شادی ناشی از جلال خدا را درک خواهیم نمود.
پیغام امروز خدا برای شما:
خدا شما را بسیار دوست دارد و تا روز بازگشت مسیح، همچنان در شما کار میکند.