«محب تهای خداوند هرگز پایان نمی پذیرد؛ زیرا که رحم تهای او بی زوال است؛ آنها هر بامداد تازه م یشود؛ وفاداری تو عظیم است. » (مراثی ۳: ۲۲ – ۲۳ )
نحوهٔ جدا شدن روز و شب توسط خدا را دوست دارم. مهم نیست چه روز سخت و پرجدالی را پشت سر گذاشته اید، بامداد امیدی تازه را فراهم م یآورد. خدا از ما می خواهد گذشته را رها کنیم و جایی برای «شروعی تازه » بیابیم.
شاید حس کرد هاید که در گناه یا اعتیاد گرفتار شده اید، در صورتی که توبه کرده اید، ولی همچنان احساس گناه م یکنید. اگر چنین است، مطمئن باشید که توبه صادقانه، شروعی تازه را فراهم می آورد؛ چون خدا وعدهٔ بخشش م یدهد.
هنگامی که رحمت عظیم خدا را درک می کنید و می پذیرید، به رحم کردن به دیگران گرایش بیشتری می یابید. شاید آسیب عاطفی دیده اید و رنج م یبینید. برای رها کردن گذشته باید شخصی که به شما آسیب رسانده است را ببخشید. با بخشیدن او به خود لطف م یکنید.
خدا برنامه های تازه ای در افق زندگی شما در نظر گرفته است، و می توانید با زندگی کردن در حال حاضر به جای گذشته ، آن برنامه ها را تحقق بخشید. فکر کردن و حرف زدن در مورد گذشته، شما را اسیر م یسازد. آنچه دیروز اتفاق افتاده را رها کنید، همین امروز دریافتِ محبت و بخشش خدا را برگزینید تا برای اجرای برنامهٔ آینده، برانگیخته شوید.
رحمت خدا هر صبح، تازه می شود.
