«… با مهری ازلی به تو مهر ورزیده ام؛ از این رو تو را به محبت جذب کرد هام. » (ارمیا ۳۱ : ۳)
بسیاری خود را واقعاً دوست ندارند. مدام از خود انتقاد می کنند؛ خود را طرد می کنند و ممکن است از خود متنفر باشند. کلام خدا به ما یاد م یدهد که خودخواه و خودمحور نباشیم، ولی هرگز به ما نگفته که خود را به شکلی متعادل دوست نداشته باشیم. همیشه گفته ام «عاشق خود نباشید، ولی خود را دوست داشته باشید. » اگر خود را دوست نداشته باشید، رقت انگیز خواهید شد؛ چون مسلماً نمی توانید از خودتان جدا شوید. شما تنها کسی هستید که خودتان را حتا برای یک لحظه تنها نمی گذارید.
یک بار شنیدم خانم جوانی از شبان خواست تا برای او دعا کند؛ چون آن خانم از خود متنفر بود. آن شبان هم به او نگاه کرد و با ب یمیلی یک قدم از او دور شد. سپس با صراحت به او گفت: “شما فکر می کنید کی هستید که می گویید از خودم متنفرم؟ خدا تنها پسرش را فرستاد تا به جای شما عذاب بکشد و بمیرد، اگر خدا شما را تا به این اندازه دوست دارد، مطمئناً می توانید خود را دوست داشته باشید.” جملهٔ آن شبان، آن خانم جوان را متوجه اشتباهِ خود کرد، و او سفر خود را به سمت دوست داشتن و پذیرفتن خود آغاز نمود. تشویقتان م یکنم که شما هم همین کار را بکنید. قدمی از روی ایمان بردارید و بگویید: “خود را با محبت خدا دوست دارم. خود را می پذیرم!”
وقتی خود را همان طور م یبینید که خدا شما را م یبیند، نگرش و موضع شما تغییر خواهد کرد. شخصی مثبت تر می شوید و اطمینان شما بالا م یرود و از زندگی بیشتر لذت می برید.
چون خدا شما را دوست دارد، م یتوانید خود را دوست داشته باشید.