زیرا اگر کسی خویشتن را فرد برجسته ای پندارد، در حالی که به واقع کسی نباشد، خود را فریب
می دهد. – غلاطیان 6:3
کتاب مقدس به کرات به ما درباره غرور هشدار داده است. من قادر نیستم به اندازه
کافی میزان خطرناکی غرور را برای شما توضیح بدم. وقتی ما مغرور می شویم به دشمن
خود این اجازه را می دهیم تا بر روی ما نفوذ داشته باشد.
وقتی خود را بسیار با ارزش فرض می کنیم این طرز فکر باعث می شود که دیگران را
بسیار کم ارزش فرض کرده و همین طور به خداوند اعتماد نکنیم. در واقع ما با این کار این
حقیقت را که بدون خدا ما هیچ چیز نیستیم را فراموش می کنیم.
خداوند از غرور بیزار است. ما باید یک ترس مقدس نسبت به غرور داشته باشیم و
به یاد داشته باشیم که به خاطر محبت و بخشندگی خداوند ارزشمند محسوب می شویم
و نه به خاطر موفقیت های فردی که با توان خود به دست آورده ایم. این بسیار مهم است
که درک کنیم اگر نسبت به بقیه در بعضی زمینه ها برتری داریم تنها دلیلش این است که
خداوند به ما برای آن کار فیض بخشیده است. لحظه ایی که پیش خود فکر می کنیم دلیل
موفقیت هایمان توان خودمان بوده است، گرفتار غرور شده ایم.
به یاد داشته باشید، ما به خدا تعلق داریم. و بهتر است به جای این که درباره خودمان
یک نظر اغراق آمیز داشته باشید، بر روی محبت خداوند نسبت به خودمان متمرکز باشیم.
ما باید درک کنیم که عامل تمام موفقیت های ما در هر زمینه ای که خداوند از ما خواسته
فقط فیض خداوند است.
بیایید با هم دعا کنیم
خداوندا، هر چیز نیکو در زندگی من برکتی از سوی تو است. پس خود را در حضور تو فروتن ساخته
و از هر گونه غرور توبه می کنم، زیرا می دانم که دلیل موفقیت ها و پیروزی های من در زندگی فقط
فیض و محبت توست.