«ایلیا انسانی بود همچون ما، امّا چون با تمام وجود دعا کرد که باران نبارد، سه سال ونیم باران بر زمین نبارید. » (یعقوب ۵: ۱۷ )
یعقوب به ما می گوید که دعای شخص «عادل »، نیرومند است(یعقوب ۵: ۱۶ ). چنین شخصی برای نجات و آمرزش گناهان به عیسا ایمان آورده و مورد محکومیت نیست؛ کسی که به خدا و قدرتِ دعا باور دارد، به معنای شخصی بی نقص نیست. ایلیا مرد خدا بود که همیشه رفتار کامل و بی نقصی نداشت، اما اجازه نم یداد که نواقصش اعتماد او به خدا را برباید. ایلیا ایمان داشت، اما گاهی اوقات ترس هم در زندگ یاش بود. او مطیع بود، اما در برخی موارد نیز نافرمانی می کرد. او خدا را دوست داشت و می خواست ارادۀ خدا را به جا آورد، اما گاهی تسلیم نقاط ضعف انسانی م یشد و تلاش می کرد از عواقب آن جلوگیری کند. در کتاب اول پادشاهان باب ۱۸ ، او را می بینیم که با قدرت عظیم خود، آتش را از آسمان فروم یکشد و ۴۵۰ نفر از انبیای بت بعل را هلاک م یکند. پس از آن، بلافاصله می بینیم که با ترس از دست ایزابل فرار م یکند، منفی باف و افسرده می شود و حتا می خواهد بمیرد.
مانند بسیاری از ما، ایلیا نیز گاهی اوقات اجازه م یدهد احساساتش حرف اول را بزنند. او دقیقاً مثل ما یک انسان بود و با این حال باقوت دعا م یکرد. نمونۀ او باید «قدرت کتا بمقدسی » کافی به ما بدهد تا هنگامی که این احساسات در ما ایجاد می شوند و به ما می گویند به دلیل نقاط ضعف و نقص خود قادر نیستیم با قدرت دعا کنیم، بتوانیم این احساس محکومیت را شکست دهیم.
هرگز قدرت دعای با ایمان، مؤثر و پرشور را دست کم نگیرید.