«و قرض های ما را ببخش، چنان که ما نیز قرض داران خود را می بخشیم. » (متا ۶: ۱۲ )
عیسا مرتب در مورد بخشش دیگران سخن گفته است. اگر می خواهیم در رابط های نزدیک با خدا زندگی کنیم، باید در بخشیدن، سریع عمل نماییم. هرچه سریع تر ببخشیم، راحت تر می توانیم در آرامش زندگی کنیم. چنین ویژگی ای اجازه می دهد پیش از آن که مشکلات در عواطف ما ریشه بدوانند، به آنها رسیدگی نماییم. اگر ریشهٔ تلخی در ما عمیق شود، سخت تر می توان آن را بیرون کشید.
وقتی نسبت به کسی کینه به دل می گیریم، به آن شخص آسیب نم یرسانیم بلکه تنها به خود آسیب م یزنیم. اگر بر ضد دیگران، احساس نابخشودگی در دل داشته باشیم، آنها تغییری نمی کنند، ولی این حس ما را تغییر م یدهد؛ تلخ و رقت انگیز می شویم و داشتن رابطه با ما سخت می شود. ای نطور فکر کنید: هنگامی که کینه به دل م یگیرید، در واقع کینه است که شما را گرفتار خود کرده است.
نابخشودگی، فریب شیطان است که ما را اسیر خود باقی می گذارد. او می خواهد فکر کنیم به این شکل بی حساب می شویم، و از خود مراقبت می کنیم تا آسیب نبینیم، ولی این طور نیست. نابخشودگی ادامه می یابد تا به شما آسیب رساند و از نزدیک تر شدن به خدا بازدارد.
اگر کسی به شما آسیب رسانده، تشویقتان می کنم از خدا فیض بطلبید تا شخصی که از او کینه به دل دارید را ببخشید. از امروز به بعد، تصمیم بگیرید که دل و زندگی خود را عاری از عواطفِ منفی و مخرب حفظ نمایید.
تنها زمانی می توانید سلامت عاطفی داشته باشید که تلخی و نابخشودگی را رها کنید.
