“بر خاندان داوود و بر ساکنان اورشلیم روح فیض و دعاهای ملتمسانه را خواهم ریخت.” (زکریا 12: 10)
مطابق با آیۀ امروز، روح‌القدس، روحِ دعاهای ملتمسانه است که به معنای روح دعا می‌باشد. روح‌القدس اشتیاق ما را برای دعا کردن برمیانگیزد و این یکی از راه‌هایی است که او با ما سخن می‌گوید. شاید نفهمیم چند وقت یک بار او ما را به دعا هدایت می‌کند و شاید فکر کنیم حقیقتاً فرد یا موقعیتی خاص را در ذهن خود داریم. این که تشخیص دهیم خدا چه زمانی از ما خواسته که دعا کنیم، نیازمند یادگیری است و اغلب زمان می‌برد و درسی است که من مطمئناً باید با تمرین یاد بگیرم.
روز دوشنبه ناگهان یکی از کشیشانی که می‌شناختم، مدام جلوی نظرم بود. طی سه روز بعد، او دوباره به ذهنم آمد. روز چهارشنبه، وقتی برای یک قرار ملاقات به محل کار می‌رفتم، منشی او را دیدم و بلافاصله پرسیدم که او چه کار می‌کند. فهمیدم که آن هفته بیمار شده بود و علاوه بر این، خبر رسیده بود که پدرش به نوعی سرطان پیشرفته مبتلا شده است.
سریعاً متوجه شدم که چرا کشیش تمام آن هفته در دلم بود. باید می‌پذیرفتم که برای او دعا نکرده‌ام و فقط دربارهاش فکر کرده بودم. به طور حتم، متأسف شدم که هدایت روح‌القدس را از دست داده بودم، اما مطمئن بودم در حالی که من این درس مهم را دربارۀ شنیدن صدای او یاد میگرفتم، خدا از دیگران استفاده کرده تا برای او و خدمتش دعا کنند.
وقتی چنین اتفاقاتی برایمان می‌افتد، نباید احساس محکومیت کنیم، بلکه باید به سادگی درسمان را یاد بگیریم. روحِ تضرع در ما زندگی می‌کند، ما را هدایت کرده و با ما سخن می‌گوید. ما باید همچنان یاد بگیریم که نسبت به هدایت او حساس بوده و در این امر رشد کنیم تا وقتی او از ما می‌خواهد برای کسی دعا کنیم، این کار را انجام داده و شاهد کارهای عظیم خدا در زندگی این افراد باشیم.
پیغام امروز خدا برای شما:
دعا کردن برای دیگران، بهتر از این است که فقط دربارۀ آنها فکر کنیم.