«زیرا کاهن اعظم ما چنان نیست که نتواند با ضع فهای ما همدردی کند، بلکه کسی است که از هر حیث همچون ما وسوسه شده است، بدون این که گناه کند. » (عبرانیان ۴: ۱۵ )
به گفتۀ نویسندۀ عبرانیان، عیسا هر احساسی را تجربه کرد و هر احساسی را که من و شما متحمل می شویم، او نیز بدون این که گناه کند، متحمل شده است. او گناه نکرد؛ چون در برابر احساسات اشتباه خود تسلیم نشد. او از کلام خدا در همۀ زمینه های زندگی آگاه بود؛ چون سا لهای قبل از آغاز خدمتش، به مطالعۀ آن پرداخته بود. اگر من و شما شناخت کاملی از کلام خدا نداشته باشیم، هرگز نمی توانیم به احساسات خود نه بگوییم.
هنگامی که شخصی به من آسیب می زند و احساس خشم و ناراحتی می کنم، چنین دعا می کنم: «عیسا، بسیار خوشحالم که درک می کنی چه احساسی دارم و مرا به خاطر چنین احساسی، محکوم نم یکنی. نمی خواهم احساساتم را تخلیه کنم. به من کمک کن تا کسانی را که به من صدمه زده اند، ببخشم و مطابق خودشان با آنها رفتار نکنم، از آنها دوری نکنم و یا به دنبال جبران آسیب هایی که به من زده اند، نباشم. »
مهم نیست کِی و چگونه وسوسه به سراغ من م یآید، خدا ما را قادر ساخته تا در برابر آن مقاومت کنیم. اما باید کلام او را بدانیم و برای کمک، به او تکیه کنیم. ما نمی توانیم این کار را با قدرت خود انجام دهیم. این کلام و روح اوست که ما را قادر می سازد تا در برابر وسوسه مقاومت نماییم! احساس وسوسه شدن اشتباه نیست، اما اگر تسلیم آن شویم، اشتباه است.
احساسات خود را مدیریت کنید؛ اجازه ندهید آنها شما را کنترل کنند!