«زیرا شخصی است دو دل و در تمامی رفتار(افکار، احساسات و تصمیمات) خویش ناپایدار. » (یعقوب ۱: ۸)
اگر در دعا نگرانی خود را به حضور خداوند ببریم، اما باز نگران باشیم، در واقع کاری ضد و نقیض انجام داده ایم. دعا قدرتی مثبت، و نگرانی نیرویی منفی است. اگر آنها را با هم جمع بزنیم، نتیجه صفر می شود. شما را نم یدانم، اما نمی خواهم بی قوت شوم، پس با کمک خدا، تصمیم م یگیرم که دعا و نگرانی را با هم مخلوط نکنم.
اگرچه می خواهیم زندگیِ موثر و قدرتمندی داشته باشیم، ولی بسیاری بدون قوت عمل می کنند؛ چون همیشه مثبت و منفی را با هم مخلوط م یکنند. مدتی اعترافی مثبت م یکنند، اما بعداً باز اعتراف منفی جای آن را م یگیرد. کمی اعتماد م یکنند، ولی مدتی بعد باز راه شک را در پیش می گیرند. درنتیجه، بعد از کمی پس و پیش رفتن، دیگر حقیقتا پیشرفتی در آنها نم یبینید.
بیایید بدی را بزرگ نکنیم، به جای آن بر نیکویی متمرکز باشیم! بیایید با صحبت کردن در مورد نیکوی یهای خدا آنها را بلند کنیم، بیایید در فکر، منش، دیدگاه، کلام و اعمال خود مثبت باشیم.
چرا تصمیم نگیریم که با توکل به خدا و دوری از نگرانی، مثبت بمانیم؟
در هر موقعیت، مثبت بودن را تمرین کنید. حتا اگر آنچه در لحظه رخ می دهد، خوب نباشد، انتظار داشته باشید که خدا حاصلی نیکو از آن به وجودآورد.