وفادار در بیابان

وفادار در بیابان

«خدایا، تو خدای من هستی، با تمام وجود، تو را می جویم؛ جان من تشنۀ توست، و پیکرم مشتاق تو، در زمین خشک و ب یطراوت و بی آب! » (مزمور ۶۳ : ۱)

نهایتاً مهم نیست که چقدر خداوند را محبت م یکنیم و چقدر به او نزدیک می شویم، هر چه کنیم، همچنان در زندگی به دورانی خشک برمی خوریم … زمانی که چیزی اثری بر ما نمی گذارد یا جانمان را آبیاری نم یکند. به کلیسا م یرویم، ولی بدون هیچ تغییری به خانه بازمی گردیم. دورانی که دعای ما خشک به نظر می رسد، زمانی است که نمی توانیم چیزی از خدا بشنویم یا احساس کنیم. من دوره های پرفرازونشیب بسیاری را گذرانده ام، گاهی بر قلهٔ کوه و گاهی تهِ دَره. در زندگیِ دعایی، پرستش ها و ستایش ها، دورانی خشک داشت هام. گاهی صدای خدا را به وضوح م یشنیدم و گاهی سکوت کامل.

هنگام گذراندن چنین فصلی، اجازه مایوس شدن به خود ندهید. خدا با شماست، چه حضور او را احساس کنید چه نکنید. ایماندار بالغ نمی گذارد نحوهٔ احساسات او رابطه اش با خدا را تعیین کند. می توانید باور کنید که خدا امروز با شماست. می توانید پرستش و محبت کردن خدا از روی ایمان را برگزینید. می توانید دعا کنید و ایمان داشته باشید که او صدای شما را م یشنود و مطمئن باشید که نیاز شما را رفع م یکند. با این انتخاب ها، در گا مهای خود با خداوند آسایشی تازه م ییابید و در هر دوره از زندگی خود باثبات خواهید بود.


خدا شما را دوست دارد و با شماست؛ فرقی نمی کند که آن را احساس کنید یا نه. در بیابان مثل قلهٔ کوه وفادار باشید.

Facebook icon Twitter icon Instagram icon Pinterest icon Google+ icon YouTube icon LinkedIn icon Contact icon