«آیا نمی دانید که در میدان مسابقه، همه م یدوند، امّا تنها یکی جایزه را می برد؟ پس شما چنان بدوید که]جایزه را[ ببرید. » (اول قرنتیان ۹: ۲۴ )
وقتی به خدا نزدیک می شویم و شک و ترس و ترید را به خود راه نمی دهیم، م یتوانیم پتانسیل خود را پرورش دهیم و با موفقیت، آن چیزی باشیم که خدا می خواهد. ولی اگر از شکست بترسیم، نمی توانیم پتانسیل خود را پرورش دهیم. آنقدر از شکست یا اشتباه خواهیم ترسید که دیگر نمی توانیم پا پیش بگذاریم.
اغلب کسانی را می بینیم که دارای پتانسیل فراوانی هستند، اما با این حال وقتی فرصتی دست م یدهد و ترفیعی به آنها پیشنهاد داده م یشود، به سرعت آن را رد م یکنند. در بسیاری از موارد، احساس امنیت نمی کنند و نمی دانند که خدا با آنهاست.
وقتی احساس امنیت نمی کنیم، همیشه به جای خطر کردن و پی شقدم شدن و پذیرش شکست، به آنچه ایمن و آشناست، می چسبیم. از پذیرفتن مسئولیت های بزرگتر خودداری می کنیم، چون حس م یکنیم آماده نیستیم؛ ولی حقیقت این است که هیچ یک از ما هرگز آماده نخواهد بود. اما خدا همیشه آماده است و وقتی در زندگی ما حرکت کند، خواهید دید که هنگام نیاز شما را تجهیز م یکند.
اتکای فروتنانه به خدا سبب موفقیت ما خواهد شد. وقتی به جای خود بیشتر به مسیح ایمان داریم، آزادانه می توانیم پتانسیل خود را گسترش دهیم، چون از ترس شکست آزاد گشته ایم.