“اما اکنون با مردن نسبت به آنچه در قید آن بودیم، از شریعت آزاد شده‌ایم تا از راهِ نوین روح خدمت کنیم، نه از راه کهنۀ آنچه نوشته‌ای بیش نیست.” (رومیان 7: 6)
با وجود این که یک مسیحی بودم و هر کاری که فکر می کردم یک ایماندارِ به مسیح باید انجام دهد، انجام می‌دادم، اما زمان‌های بسیاری در زندگیم بوده که ناراحت و غمگین بودم. اکنون که به آن زمان برمی‌گردم، می‌فهمم یکی از دلایل اصلیای که شاد نبودم، این بود که دربارۀ زندگی درونی چیزی نمی‌دانستم. نمی‌دانستم چطور باید به صدای خدا گوش دهم تا مرا از درون با قدرت روح‌القدس راهنمایی کند و یا چطور زمانی که مرا برای انجام یا عدم انجام برخی کارها برمی‌انگیزاند، از او اطاعت نمایم.
اکنون، روح‌القدس تا حدودی درونم مانند پلیسِ راهنمایی-رانندگی عمل می‌کند. وقتی کار درستی انجام می‌دهم، چراغ سبز است و وقتی کار اشتباهی می‌کنم، چراغ قرمز میشود و زمانی با علامت احتیاط مواجه میشوم که نزدیک است خودم را دچار مشکل كنم یا هنوز كاملاً سرسپرده نیستم که در مسیر مشخصی حرکت کنم.
هرچه بیشتر توقف کنیم و مسیرها را از خدا بپرسیم، حساسیت ما به نشانه‌های درونیِ روح‌القدس بیشتر میشود. او با صدایی آرام و ملایم یا آنچه من “معرفت” می‌نامم، با ما سخن می‌گوید. باید به نشانه‌های ملایم روح‌القدس در باطن خود توجه کنید؛ همانطور که هنگام رانندگی در ترافیک به چراغ‌های قرمز و سبز توجه دارید. اگر چراغ سبز شد، به پیش روید و اگر قرمز، بایستید!
پیغام امروز خدا برای شما:
اگر در منطقۀ جدیدی هستید، از جی.پی.اس خود استفاده کنید(نشانه‌های دعایی خدا).