“ای اورشلیم! بر حصارهایت دیدبانان گماشتهام، که شبانهروز هرگز خاموش نخواهند بود. ای کسانی که به خداوند یادآوری میکنید، آرام مگیرید.” (اشعیا 62: 6)
آیۀ امروز به ما تعلیم میدهد که وعدههایی را که خدا به ما داده، به او یادآوری نماییم و یکی از بهترین روشها برای انجام این کار، دعا کردن بر طبق کلامش است.
کلام خداوند بینهایت برای او ارزشمند است و برای ما نیز باید همینطور باشد. گذشته از همۀ اینها، او آشکارا با ما از طریق کلامش سخن میگوید و این روشی قابل اطمینان برای شنیدن صدای اوست. در حقیقت، کتاب مقدس مزمور 138: 2 را به شرح زیر ارائه میدهد: “به سوی معبد مقدس تو پرستش میکنم، و به سوی محبت و وفاداری تو، نامت را سپاس میگویم! زیرا که تو نام خویش و کلام خود را عظمتی برتر از هر چیز بخشیدهای!” این آیه نشاندهندۀ این است که خدا، کلام خود را حتا بالاتر از نامش قرار میدهد. اگر او، آن را تا این حد حرمت میدارد، ما نیز باید شناخت کلام، مطالعۀ آن، احترام گذاشتن و عشق ورزیدن به آن و ریشه دوانیدن در او را بالاتر از هر چیز دیگری قرار داده، و در دعاهایمان به کلام خدا اذعان کنیم.
وقتی کلام را حرمت میداریم و همانطور که قبلاً گفتم، به آن متعهد میشویم، در آن ” پایدار میمانیم” (نک. یوحنا 15: 7). ماندن در کلام و اجازه دادن به این که کلام در ما بماند، موجب میشود در دعا کردن و اطمینان در گرفتن جواب دعاها استوار بایستیم. وقتی طبق کلام خدا دعا میکنیم، احتمالاً کمتر چیزهایی را میطلبیم که ارادۀ خدا برای ما نیستند. عیسای مسیح در کلام زندگی میکرد (نک. یوحنا 1: 1-4)، و همانطور که ما در کلام میمانیم، در او نیز میمانیم و او به دعاهایمان، قدرتی غیرقابل توصیف میبخشد.
پیغام امروز خدا برای شما:
کلام خدا، ذهن شما را تازه میسازد و تعلیم میدهد که مانند خدا فکر کنید.