Kochanie i bycie kochanym nadaje sens naszemu życiu. Nie brakuje ludzi, którzy kiedyś czuli się niekochani. W takich chwilach łatwo pozwalamy, by przenikały nas złe myśli, ale czyniąc to, narażamy się na przygnębienie i depresję.
Miłość jest siłą życiową. Jest tym, co zmusza ludzi do wstawania każdego ranka i daje im energię do życia. Miłość wzbogaca egzystencję o celowość i znaczenie. Gdziekolwiek nie spojrzysz, tam zauważysz ludzi szukających miłości… ale ci ludzie poszukują w złych miejscach. Prawdziwą miłością jest Bóg, więc nie znajdą obiektu swoich poszukiwań, dopóki nie odnajdą Jego. życiu na różne sposoby. Te metody mogą z początku wydawać się dobre, ale ostatecznie daremne poszukiwania przyprawią ich o irytacje, rozczarowanie i poczucie pustki. Jedynym sposobem, który pomoże im odnaleźć prawdziwe spełnienie i którego tak rozpaczliwie poszukują jest chodzenie w miłości – okazywanie miłości innym.
Gdy tylko złożyłam przed Bogiem takie zobowiązanie, zaczęłam słuchać, co ludzie mówią o znaczeniu miłości bliźniego. Ponieważ chciałam żyć zgodnie z Biblią, chciałam również chodzić w miłości, ale tego nie potrafiłam. Miałam chęci, ale brakowało mi siły, by za nimi podążać. Zawsze nakreślałam wymyślne plany, których nie mogłam potem realizować.
Niespełnione pragnienia często są frustrujące. Ja również czułam się bardzo sfrustrowana i zachodziłam w głowę, co jest ze mną nie tak. Byłam niecierpliwa wobec ludzi. Moje podejście było bardzo legalistyczne, surowe, krytyczne, nieuprzejme, samolubne i bezwzględne – a to tylko początek długiej listy. Im usilniej starałam się chodzić w miłości, tym stawałam się gorsza.
Zaczęło do mnie docierać, że nie potrafię kochać bliźnich, ponieważ nigdy nie przyjęłam Bożej miłości. Pojmowałam rozumowo to, co Biblia mówi o Bożej miłości do mnie, ale nie czułam miłości Pana w swoim sercu. Rozmyślałam nad tym, jak Bóg może nas kochać – tak niedoskonałych.
Bóg nas kocha, ponieważ tego chce – ta miłość Go zadowala. Bóg nas kocha, ponieważ w Jego naturze leży miłość do nas, i zawsze będzie nas kochać. Nie zawsze miłuje wszystko, co robimy, ale nas kocha. Boża miłość jest bezwarunkowa. Tak naprawdę nie ma niczego, co moglibyśmy zrobić, chcąc uwolnić się od Jego miłości. Boża miłość jest mocą, która wybacza nasze grzechy, leczy nasze rany emocjonalne i naprawia złamane serca.
Z czasem zdałam sobie sprawę, że Bóg darzy mnie głęboką miłością za to, kim jestem, a nie ze względu na jakąkolwiek rzecz, którą mogłabym dla Niego uczynić. W końcu mogłam przestać silić się na zaskarbianie Jego miłości, spełniając dobre uczynki, które w moim mniemaniu czyniły mnie osobą bardziej wartą Jego miłości.
Kiedy zaczęłam przyjmować Bożą niesamowitą, bezwarunkową miłość, byłam w stanie zacząć Go kochać ze wzajemnością i swobodniej okazywać miłość innym ludziom. Ponieważ trwała we mnie Boża, nieskończona miłość, mogłam obdarzyć nią bliźnich bez obaw o to, że jej zasoby w moim sercu ulegną wyczerpaniu. Każdy człowiek na świecie chce być kochany i akceptowany. Boża miłość – ten cudowny prezent, którym On nas obdarowuje – w zupełności zaspokaja te potrzebę. Jego miłość płynie do nas, dzięki czemu może potem płynąć z naszego wnętrza do innych ludzi.
Teraz postrzegam siebie jako naczynie pełne błogosławieństw. Chcę być takim człowiekiem, który potrafi wydobyć z siebie Bożą miłość i obsypać nią otaczających ludzi. Odkryłam, że kiedy postanawiam uszczęśliwiać ludzi, sama również jestem szczęśliwsza. W Biblii Bóg nazywa chrześcijan solą tej ziemi (zob. Ew. Mateusza 5:13). Oczekuje, że będziemy „doprawiać” życie bliskich osób. Nic w życiu nie ma smaku, jeśli pozbawione jest miłości. Miłość jest solą, energią życiową i powodem, dla którego wstajemy każdego ranka.
Każdy dzień może być pasjonujący jeśli będziemy postrzegać się jako tajnych agentów Boga, którzy tylko czekają, aż będą mogli wsypać szczyptę soli do życia napotykanych osób. Wiemy, że skoro Bóg tak bardzo nas umiłował, to nigdy nie zabraknie nam miłości – nieważne jak wiele damy jej innym ludziom.