Czy kiedykolwiek zdarza ci się myśleć, że poradzisz sobie ze wszystkim samodzielnie? Czy kiedykolwiek zdarzyło ci się źle traktować innych ludzi? Jeśli na którekolwiek z powyższych pytań odpowiedziałeś twierdząco, to wiedz, że grozi ci pycha – to bardzo poważna sprawa.
Problem z pychą
Myślę, że można powiedzieć, iż większość grzechów ma swoje źródło w pysze. Jest to niezależny duch, który robi wszystko według własnego widzimisię, bez żadnego nadzoru i jakiejkolwiek pomocy. W Księdze Przysłów 6:16-19 Bóg wymienia siedem rzeczy, których nie znosi, i jedną z nich jest właśnie pycha. Więc w jaki sposób możemy zapobiec zakorzenieniu pychy w naszym życiu?
Jak wykorzenić pychę?
Jedynym sposobem na pychę jest pokora – wolność od wyniosłości i arogancji oraz skromna ocena własnej wartości. Bycie pokornym nie oznacza, że uważasz się za bezwartościowego, lecz uważasz na to, aby nie myśleć o sobie lepiej niż powinieneś. W Ewangelii św. Mateusza 11:29 Jezus mówi: „Poznajcie i uczcie się mnie, gdyż jestem pokorny”. Następnie Chrystus opisuje siebie jako łagodnego, cichego i pokornego. Wszystkie te cechy charakteru uważam za piękne.
Z drugiej strony duch pychy często jest szorstki, twardy, ostry i napastliwy. Po prostu nie znoszę przebywać wśród takich osób – nigdy nie jesteś w stanie ich zadowolić i nigdy nic im nie wystarcza.
Kiedyś byłam jedną z nich, dopóki Pan nie pokazał mi, jak głęboko mogą sięgać korzenie pychy, i nie nauczył mnie, jak żyć pokornie.
1. Szybko wybaczaj
Osoba skromna szybko wybacza i ciężko ją obrazić; radośnie czeka na Bożą sprawiedliwość. W sytuacji, gdy ktoś cię źle traktuje, najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić, jest wybaczyć tej osobie i być przyjaznym względem niej. Wcale nie sugeruję, że masz dać sobą pomiatać innym ludziom, chodzi mi raczej o to, że musimy zrobić, co do nas należy, i zawierzyć Panu, że naprawi wszelkie krzywdy.
Być może ktoś w pracy skłamał na twój temat i dostał awans, który, jak sądzisz, należał się tobie. Jakiś czas potem dowiadujesz się, że osobie tej zepsuł się samochód i została zmuszona do jazdy autobusem do pracy. Człowiek przepełniony pychą czerpałby radość z nieszczęścia drugiej osoby. Z kolei ten skromny zaoferowałby jej podwiezienie do pracy – nawet jeśli byłoby mu zupełnie nie po drodze.
2. Nie przechwalaj się
Bóg pozwala mi uczestniczyć w niektórych fenomenalnych wydarzeniach, jakie mają miejsce na całym świecie. Mogę szczerze powiedzieć, iż wyćwiczyłam się w tym, żeby za wiele wówczas nie myśleć, gdyż są to niebezpieczne myśli, które wpakowałyby mnie w kłopoty.
Przykładowo, kiedy byliśmy w Zimbabwe, odbyliśmy bardzo udaną konferencję Festiwalu Życia. Jednak Bóg nie zapewnił pomyślności ze względu na mnie, lecz po to, aby pomóc ludziom. Nie siedzę w swoim fotelu i nie trajkoczę: „Pamiętasz ten tłum? Fiu, Jezu, wspaniałe nabożeństwo!”.
Nie możesz tak robić, gdyż w ten sposób wystawiasz swe serce i umysł na niebezpieczeństwo pychy. Za każdym razem, gdy Pan pozwala ci uczestniczyć w czymś wspaniałym, musisz tylko powiedzieć: „Dzięki Ci, Boże, za to, że pozwoliłeś mi brać w tym udział. Wiem, że to nie dzięki mnie, lecz dzięki Tobie!”.
3. Cierpliwie oczekuj awansu
Nie pędź za bardzo do bycia w centrum uwagi, do posiadania tabliczki z własnym nazwiskiem na drzwiach biura w pracy lub do pełnienia funkcji czyjegoś szefa lub przywódcy. Bóg decyduje o tym, kto i gdzie dostaje awans, i jeżeli umieści cię na jakiejś pozycji, pokornie wypełniaj to, co Pan ci polecił.
Nawet wtedy, gdy Bóg poleci ci sprzątać toalety, radośnie wypełniaj Jego wolę. Nie zostaniesz wynagrodzony za to, co świat postrzega jako coś znaczącego, przeciwnie, źródłem twej nagrody będzie twoje posłuszeństwo Bogu i gotowość, aby pełnić Jego wolę.
Pokora i cierpliwość to prawdopodobnie cnoty najtrudniejsze do zdobycia, lecz prawdą jest, że wszelka niecierpliwość jest przejawem pychy. Jeśli nie potrafię cierpliwie czekać na awans bądź na cokolwiek innego, to dzieje się tak dlatego, iż uważam się za osobę zbyt ważną, aby musieć czekać, i sądzę, że powinnam otrzymać od razu to, czego pragnę.
Czego może dokonać pokora?
Przeczytałam kiedyś taką myśl: „Jeszcze zobaczysz, czego może dokonać Bóg poprzez mężczyznę bądź kobietę, który odda Mu całą chwałę”.
Aby prawdziwie żyć życiem pełnym zaufania i pokory, musisz pamiętać o tym, skąd pochodzą twoje umiejętności. Im bardziej jesteś utalentowany, tym bardziej pokorny powinieneś się stać. To, ile Pan ofiarował ci darów, winno cię zdumiewać, podobnie jak wszystkie rzeczy, którymi Bóg cię obdarzył. Tylko dzięki takiej postawie Boża chwała może w pełni objawić się poprzez twoje życie.