Rób, co w twojej mocy, wykorzystując to, co masz

Joyce Meyer

Rób, co w twojej mocy, wykorzystując to, co masz

Czy radość wypełnia każdy dzień twojego życia? Właśnie taka jest Boża wola dla ciebie i z tego powodu dostałeś od Niego klucze do schowka ze szczęściem, zadowoleniem i radością, do którego możesz sięgać niezależnie od sytuacji, w której się znajdujesz. Czy jesteś przekonany, że z powodu jakichś szczególnych okoliczności nie możesz cieszyć się szczęściem i zadowoleniem? To nieprawda! Klucze, które oferuje ci Bóg, zostały stworzone, by otworzyć to, o czym sądziłeś, że zostało zamknięte na wieki.

Nauka, jak być szczęśliwym z samym sobą, to jeden z kluczowych czynników, które pomogą ci radować się swoim życiem. Jeśli wiesz, że Bóg chce, byś kochał swoje życie, to dlaczego są chwile, gdy wydaje ci się to niemożliwe? Czy możliwe jest, że czujesz się nieszczęśliwy z powodu własnych niedoskonałości? Bóg nie wymaga od nas perfekcji – On nas stworzył i wie, że jesteśmy tylko ludźmi i będziemy popełniać błędy. Naszym zadaniem jest wstawać każdego dnia i dawać z siebie wszystko, korzystając z kluczy, których nam dostarczył. Kiedy poniesiemy jakąś porażkę, musimy pogodzić się z Bogiem, przyjąć Jego przebaczenie i ruszać w dalszą drogę. Musimy przestać być dla siebie tak surowi i zacząć cieszyć się życiem w miejscu, w którym właśnie jesteśmy.

Wielu ludziom towarzyszy poczucie, że Bóg nie może się nimi posłużyćz uwagi na ich niedoskonałość – to zwiedzenie. Bóg (Garncarz) posługuje się w Swojej pracy pobitymi garnkami (czyli nami). Jako chrześcijanie jesteśmy naczyniami, które Bóg chce napełnić Swoją dobrocią i światłem. Następnie naszym zadaniem jest zanieść tę dobroć i światło do mrocznego świata i dzielić się nimi z ludźmi, gdziekolwiek pójdziemy. Nie obawiaj się swoich wad, przyznaj się do nich i pozwól Bogu, by tak czy owak posługiwał się tobą. Przestań martwić się o to, kim nie jesteś, i daj Bogu siebie takiego, jakim jesteś.

Czytałam kiedyś historię, która w piękny sposób pokazuje, jak ważne są pęknięte naczynia:
Indiański nosiwoda nosił wodę w dwóch wielkich garnkach, uwieszonych na końcach tyczki, którą przerzucał sobie przez kark. Jedno z naczyń było doskonale wykonane, a woda wlana do niego zawsze w całości doczekiwała końca długiej wędrówki od strumienia do domu jego pana. Drugi z garnków miał pęknięcie i zanim nosiwoda doniósł go do domu, połowa wody zdążyła już z niego wyciec. Codziennie przez dwa lata nosiwoda dostarczał do domu swojego pana tylko półtora garnka wody. Oczywiście, doskonały garnek był dumny z powodu  wypełniania swojej funkcji – od początku do końca sprawdzał się bez zarzutu. Biedny, mały garnuszek był zawstydzony z powodu swoich niedoskonałości i czuł się nieszczęśliwy, ponieważ mógł pochwalić się wynikiem o połowę mniejszym od tego, do którego został stworzony. Po dwóch latach noszenia wody, co niedoskonały garnuszek uważał za swoją osobistą porażkę, naczynie przemówiło do nosiwody i powiedziało: „Wstydzę się za siebie i chcę przeprosić cię za to, czym jestem”. Nosiwoda zapytał: „Dlaczego? Czego się wstydzisz?”.

Garnuszek odpowiedział: „Cóż, przez ostatnie dwa lata byłem w stanie dostarczyć tylko połowę wody, którą mi nalałeś, ponieważ reszta wyciekała z pęknięcia na mojej ściance, zanim doszedłeś do domu pana. Z powodu moich wad twoje wysiłki idą częściowo na marne”. Nosiwodzie zrobiło żal starego, popękanego garnuszka i ze współczuciem odrzekł mu: „Kiedy będziemy wracać do domu pana, chcę, żebyś zwrócił uwagę na te piękne kwiaty, które miniemy po drodze”. Istotnie, kiedy wspinali się na górę, stary popękany garnuszek zauważył piękne polne kwiaty, które rosły po jego stronie ścieżki. Ale na końcu drogi jego serce wciąż przepełniał smutek, ponieważ kolejny raz połowa wody wyciekła przez pęknięcie.

Następnie nosiwoda powiedział do garnuszka: „Czy zauważyłeś, że te kwiaty rosną tylko po twojej stronie, a po stronie drugiego garnka już nie? Jest tak dlatego, że zawsze wiedziałem o twojej skazie i skorzystałem z niej, sadząc po twojej stronie nasiona kwiatów. Każdego dnia, kiedy wracaliśmy ze strumienia, ty podlewałeś te nasiona i po dwóch latach zebrałem nasze piękne kwiaty, aby przystroić nimi stół naszego pana. Gdybyś nie był taki, jaki jesteś, dom naszego pana nie byłby ozdobiony tymi pięknymi kwiatami”.

Tak jak ten dziurawy garnek, również i ty możesz dokonywać cudownych rzeczy. Możesz sprawić, że ktoś będzie szczęśliwy. Możesz zachęcać ludzi, umoralniać i zagrzewać do działania. Możesz posługiwać się swoimi darami i talentami, by służyć Bogu – a dodatkowo nauczysz się, jak czerpać radość w każdym obszarze życia.

Facebook icon Twitter icon Instagram icon Pinterest icon Google+ icon YouTube icon LinkedIn icon Contact icon