„Serce człowieka obmyśla drogę, lecz Pan utwierdza kroki”. Ks. Przysłów 16: 9 (BT)
Ludzie często pytają mnie o to, jak odnaleźć swoje powołanie do określonej służby. Nie brakuje osób, które spędziły naprawdę wiele lat, czekając, aż usłyszą jakiś głos, albo otrzymają objawienie swojego powołania. Mówię im wtedy, żeby zrobili krok do przodu i rozejrzeli się.
Chciałam służyć Bogu w jakiś sposób już na początku mojej wędrówki z Nim. Czułam, że Pan powołał mnie do czegoś, ale tak konkretnie to nie wiedziałam, do czego, więc zajmowałam się wszystkim, czym tylko mogłam.
Wiele z tych czynności nie było dla mnie, ale próbowałam kolejnych rzeczy, dopóki nie trafiłam na coś, co mi odpowiadało. Ostatecznie doszłam do wniosku, że szczególnie odżywam, kiedy mogę dzielić się z ludźmi Słowem. Kiedy nauczam, jetem radosna jak szczygiełek, i było oczywiste, że jestem dobra akurat w nauczaniu. W końcu znalazłam więc swoje miejsce w służbie Bogu.
Bywa, że jedynym sposobem, który pozwoli komuś poznać Bożą wolę, jest – jak mawiam – „zrobienie kroku do przodu i rozejrzenie się”. Jeśli modliłeś się o rozeznanie, lecz mimo to nadal nie wiesz, co robić, zrób krok w wierze. Nie bój się błędów. Rusz do przodu, a Bóg będzie ci przewodnikiem.
Modlitwa
Boże, ufam Ci i wiem, że będziesz kierował moimi krokami, dlatego nie boję się ruszyć do przodu i odnaleźć to, co dla mnie przygotowałeś.