Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy. List do Rzymian 8:9
Zostaliśmy wezwani do chodzenia w Duchu albo, jak mówi dzisiejszy werset, do „życia według Ducha”. Samo zdecydowanie się na takie życie to tylko początek; Słowo Boże, a także moje własne doświadczenie podpowiada, że potrzeba czegoś więcej niż decyzji. Potrzeba będzie dogłębnego działania Ducha Świętego w naszym życiu. On „działa” w nas wraz z Bożym Słowem, które rozdziela duszę i ducha (zob. Hbr 4:12). On również wykorzystuje naszą sytuację, żeby uczyć nas równowagi i życia w miłości – przez cały czas.
Te rzeczy, do których jesteśmy powołani, nie przychodzą tak po prostu, nie są nam dane, musimy je w sobie przepracować. Tak jak zakwas lub drożdże muszą pracować, żeby powstało ciasto, tak też Chrystus musi działać w nas.
W Liście do Filipian 2:12 apostoł Paweł naucza nas, żebyśmy „zabiegali” o własne zbawienie z bojaźnią i drżeniem. To oznacza, że mamy współdziałać z Duchem Świętem, gdy zaczyna w nas wykonywać dzieło ukrzyżowania, „uśmiercania siebie”. Paweł napisał „każdego dnia umieram” (1 Kor 15:31). Innymi słowy apostoł stwierdza, że nieustannie poddawał się „uśmiercaniu popędów ciała”. Nie chodziło mu o fizyczną śmierć, ale śmierć własnej woli i własnych chęci.
Jeśli naprawdę chcemy żyć według Ducha, to także musimy uśmiercić swoje własne pragnienia i dążenia, i podążać za Bożą wolą. Możemy liczyć, że Bóg nas poprowadzi, więc niech On też może liczyć na nasze posłuszeństwo.
DZISIEJSZE SŁOWO DLA CIEBIE:
Jeśli umrzesz dla siebie, będziesz mógł służyć bliźnim.