Dhe ky është urdhërimi që kemi marrë nga ai: ai që do Perëndinë, të dojë edhe vëllanë e vet. 1 GJONI 4:21
Sipas Fjalës së Perëndisë, Ai na deshi para se të formohej bota, përpara se ne ta donim ose të besonim në Të ose të kishim bërë ndonjëherë ndonjë gjë të drejtë ose të gabuar. A nuk është kjo e mahnitshme? Dashuria e Zotit për ne ishte, është dhe do të jetë gjithmonë e pafund dhe e pakushtëzuar.
Për shkak se Perëndia nuk kërkon që ne të fitojmë dashurinë e Tij, ne mund të ndjekim shembullin e Tij, duke mos kërkuar që të tjerët të fitojnë tonën. Dashuria nuk është diçka që ne bëjmë dhe më pas nuk e bëjmë. Nuk duhet ta ndezim dhe fikim, në varësi të kujt duam t’ia japim dhe si po na trajtojnë.
Si besimtarë në Jezus Krishtin, dashuria që mund t’i tregojmë botës është dashuria e pakushtëzuar e Perëndisë që rrjedh përmes nesh tek ata. Ne nuk mund ta kuptojmë këtë lloj dashurie nga Zoti me mendjet tona. Ajo tejkalon shumë njohuritë e thjeshta. Është një zbulesë që Perëndia ua jep fëmijëve të Tij. Është diçka që ne e ndiejmë ndërsa afrohemi më shumë me Zotin dhe është diçka që mezi presim ta ndajmë me ata përreth nesh.
Dashuria e pakushtëzuar beson gjithmonë më të mirën e njerëzve. E sheh se çfarë mund të bëhen nëse dikush vetëm do t’i dojë. Kjo është ajo që Perëndia bëri për ne. Ai besoi më së miri dhe pa se dashuria e Tij e pakushtëzuar mund të na konformojë me imazhin e Birit të Tij.
Nëse do të merrni lirisht dashurinë e Perëndisë, ju do të jeni në gjendje të jepni lirisht të njëjtën dashuri.