Sepse ti, o Zoti i ushtrive, Perëndia i Izraelit, ia ke treguar këtë shërbëtorit tënd, duke i thënë: «Unë do të ndërtoj një shtëpi për ty». Prandaj shërbëtori yt pati guximin të të drejtojë këtë lutje. (2 SAMUELI 7:27)
Perëndia ndonjëherë na flet dhe na jep “detyra lutjeje”. Mbreti David besonte se atij iu dha detyra që t’i ndërtonte Perëndisë një shtëpi dhe u zotua të lutej për të derisa të ndodhte. Ka shumë njerëz ose situata për të cilat lutem një herë, dhe kjo është e gjitha. Por unë gjithashtu besoj se Perëndia na flet dhe na cakton neve për t’u lutur derisa të realizohet ajo që Ai dëshiron të bëjë në ta ose për ta. Jam lutur për një person, fjalë për fjalë, për njëzet e pesë vjet dhe do të vazhdoj ta bëj këtë derisa të vdes ose derisa Zoti të më lirojë ose të vdesë personi ose të ndodhë ajo që duhet të ndodhë. Në fakt, ka raste kur lodhem duke u lutur për këtë person, por nuk ka rëndësi se si ndihem, unë ende e gjej veten duke u lutur. E di që Zoti ma ka dhënë këtë detyrë dhe nuk do të heq dorë! Unë besoj se Zoti po përdor lutjet e mia për të ndihmuar në formësimin e fatit të këtij individi.
Ka raste të tjera kur mendoj se “duhet” të lutem për dikë më shumë se unë, por pavarësisht se si ndihem, ato thjesht nuk më vijnë ndërmend kur lutem. Mund të përpiqem gjithashtu të lutem, por nuk kam dëshirë, ose nuk gjej shumë për të thënë, madje edhe ajo që them është e thatë dhe e pajetë.
Nëse Perëndia ju flet dhe ju jep një detyrë që të luteni për dikë ose diçka, nuk do t’ju duhet të “përpiqeni” të krijoni një dëshirë për t’u lutur; do t’i gjeni në zemrën dhe mendjen tuaj dhe lutja do të jetë e lehtë. Ju madje mund ta gjeni veten duke u lutur për ta pa e planifikuar me vetëdije ta bëni këtë. Kur dikush është në zemrën ose mendjen tuaj, besoni se po dëgjoni nga Zoti dhe lutuni!
FJALA E PERËNDISË PËR SOT: Ju nuk mund të bëni gjithçka dhe të bëni çdo gjë mirë, kështu që gjeni detyrën tuaj dhe hyni në prehjen e Perëndisë.