Me anë të tij, pra, le t’i ofrojmë vazhdimisht Perëndisë një flijim lavdie, domethënë frytin e buzëve që rrëfejnë emrin e tij. HEBRENJVE 13:15
Lavdërimi është një mundësi për të qëndruar, për të qenë mirënjohës dhe për të rrëfyer mirësinë e Perëndisë në jetën tonë. Dhe lavdërimi është diçka që ne mund ta bëjmë vazhdimisht. Ne mund ta lavdërojmë Atë për veprat e Tij të fuqishme, mrekullitë që Ai ka krijuar dhe madje edhe veprat e hirit që Ai duhet të bëjë ende në jetën tonë. Ne gjithashtu mund ta lavdërojmë Atë për sigurimin e Tij të përditshëm.
Një flijim lavdërimi do të thotë ta bëjmë atë edhe kur nuk na pëlqen. Si besimtarë, si në kohë të vështira ashtu edhe të mira, ne mund ta lavdërojmë Zotin për mirësinë dhe mëshirën, dashamirësinë, hirin dhe durimin e Tij. Ndërsa presim të shohim përmbushjen e lutjeve tona, ne mund të zgjedhim të pranojmë dhe rrëfejmë dhe lavdërojmë vazhdimisht emrin e Tij.
Nuk është përgjegjësia jonë të shqetësohemi dhe të merakosemi ose të përpiqemi të bëjmë pjesën e Perëndisë duke marrë në duart tona situata që duhet t’i lihen vetëm Atij. Në vend të kësaj, është përgjegjësia jonë që thjesht ta hedhim kujdesin tonë mbi Zotin (1 Pjetrit 5:7), duke i besuar Atij dhe duke e lavdëruar Atë për atë që Ai ka bërë, po bën dhe atë që ne besojmë me besim se Ai do të bëjë.
Edhe në ditët kur nuk është e lehtë, kur ne nuk shohim domosdoshmërish se si do të funksionojë gjithçka, ne mund të ofrojmë një sakrificë lavdërimi. Kjo e kënaq Zotin dhe rrit besimin tonë teksa i besojmë Atij, pavarësisht nga rrethanat që na rrethojnë.
Qoftë një flijim lavdie vazhdimisht në gojën tonë për veprat e mrekullueshme të hirit që Ai ka bërë për ne.