në të cilin kemi shpengimin me anë të gjakut të tij, faljen e mëkateve sipas pasurisë së hirit të tij, EFESIANËVE 1:7
Një nga pengesat më të mëdha që na mban larg nga festimi i jetës që Perëndia na ka dhuruar lirisht është vetëdija jonë për mëkatin. Mëkati është një problem për këdo, por nuk ka pse të jetë problem aq i komplikuar sa e bëjmë ne.
Që ne luftojmë me mëkatet tona është një nënvlerësim i madh. Kur bëjmë një gabim, shfaqim një dobësi ose dështojmë në ndonjë mënyrë, shpesh dyshojmë se Perëndia na do, pyesim veten nëse Ai është i zemëruar me ne, përpiqemi të bëjmë të gjitha llojet e veprave të mira për të shlyer dështimin tonë dhe të dorëzojmë gëzimin tonë. si sakrificë për gabimin tonë.
Perëndia dëshiron të na japë dhuratën e faljes. Kur ia rrëfejmë mëkatet tona Atij, Ai na i fal mëkatet tona, i largon prej Tij aq sa Lindja është nga Perëndimi dhe nuk i kujton më (Psalmi 103:12). Por që ne të përfitojmë nga kjo falje, është thelbësore që ta marrim atë me anë të besimit.
Kur isha një besimtar i ri, çdo natë i lutesha Zotit falje për mëkatet e mia të kaluara. Një mbrëmje ndërsa u gjunjëzova pranë shtratit tim, Zoti i foli zemrës sime: “Të kam falur herën e parë që kërkove, por nuk e ke marrë dhuratën Time sepse nuk e ke falur veten”.
Jezusi i mbarti mëkatet tona në kryq, dhe Ai ofron falje. Ju nuk duhet ta dënoni më veten.