ՕԳՆԷ՛ ԻՆԾԻ, ԵՍ ՅՈՒՍԱԽԱԲՈՒԱԾ ԵՄ

Բոլորս ալ ատեն ատեն կը յուսախաբուինք: Իրականութեան մէջ զարմանալի է, եթէ շաբթուայ ընթացքին չհանդիպինք յուսախաբութեան: Մենք կը ցանկանք որոշ բաներ, եւ երբ մեր մտածումները չիրականանան, կը յուսախաբուինք: Եթէ յուսախաբութիւնը շիտակ ձեւով չլուծենք, այն կը վերածուի յուսահատութեան:

Եթէ երկար ժամանակ յուսահատած մնանք, յաջորդաբար կ’առանձնանանք, և ապա անկարող կը դառնանք ստանձնելու որեւէ գործ: Շատ քրիստոնեաներ պարտուողական կեանք կապրին, որովհետեւ չեն գիտեր ինչպէս դիմագրաւել յուսահատութեան պահերը: Այն պարապութիւնը զոր կապրին, շատ հաւանական է որ սկսած է, ճիշդ լուծում չ’ստացած փոքր յուսահատութիւններէ:

Յիսուս կը բժշկէ բոլոր անոնք, որոնք սատանային կողմանէ հարստահարուած են (Գործք 10.38): Յուսահատուած, ընկճուած, քանդուած կեանք ապրիլը Աստուծոյ կամքը չէ: Երբ կը յուսահատինք, պէտք է սորվինք անգամ մը եւս վերականգնիլ, որպէսզի ենթակայ չ’լլանք յուսախաբութեան եւ չկործանինք: Երբ մեր յոյսն ու վստահութիւնը սորվինք դնել ՅԻՍՈԻՍ ՔՐԻՍՏՈՍԻ վրայ (Ա Կորնթ. 10.4) և հակաոակ կանգնինք սատանային յարձակումներուն, կրնանք ապրիլ խաղաղութեամբ, առանց յուսահատութեան: