«Արդ աղաչում եմ ձեզ, եղբայրնե՛ր, Աստծո ողորմությունով, որ ձեր մարմինները նվիրեք (ներկայացնելով մարմնի բոլոր անդամները և ձեր բոլոր ունակությունները) որպես կենդանի զոհ՝ սուրբ և Աստծուն հաճելի, որն է ձեր ողջամիտ (բանական, խելամիտ) ծառայությունը և հոգևոր պաշտամունքը»: ՀՌՈՄԵԱՑԻՆԵՐԻ 12.1, AMP
Որպեսզի Աստված գործածի մեզ, մեր կյանքը պետք է նվիրենք Նրան: Երբ իսկապես նվիրվում ենք Տիրոջը, հրաժարվում ենք մեր կյանքն ինքներս տնօրինելու բեռից:
Աստծուն մեր կյանքը նվիրելը պետք է լինի անկեղծ: Միանգամայն հեշտ է բոլորի հետ երգել «Ես հանձնում եմ ամենը» երգը: Գուցե նույնիսկ հուզական վերապրումներ ունենանք, բայց մեր նվիրվածությունը ստուգվում է առօրյայում, երբ հանգամանքները միշտ չէ, որ այնպիսին են, ինչպիսին կցանկանայինք: Ձեր հոգին, շունչը և մարմինը Տիրոջը նվիրելն ավելին է, քան այդ մասին երգելը. այն ամենօրյա որոշում է:
Աստծուն մոտենալու համար կարևոր է ունենալ Նրան նվիրված սիրտ: Երբ ընտրում ենք ապրել Աստծո Խոսքի հնազանդության մեջ, հաճեցնում ենք Տիրոջը: Երբ անկեղծորեն նվիրվում եք Նրան, մտնում եք փոխհարաբերության մի նոր և ավելի խորը մակարդակի մեջ, որն ավելացնում է ձեր ուժը և խանդավառություն տալիս յուրաքանչյուր օրվա համար: