Nie lękaj się, bo cię wykupiłem (…) tyś moim! Księga Izajasza 43:1
Czy masz jakieś dobra, które są dla ciebie niezwykle wartościowe, które cenisz i podziwiasz? Czy nie czułbyś smutku, gdybyś zobaczył, jak ktoś obchodzi się z nimi nieostrożnie lub w jakiś inny sposób naraża je na uszkodzenie?
Bóg czuje to samo co my, w stosunku do Jego dóbr. Ludzie należą do Boga. Są Jego dziełami, więc Jego Duch się smuci, gdy widzi, że są źle traktowani.
Nie wszyscy mają takie samo powołanie w życiu, ale każdy człowiek narodzony na nowo jest spadkobiercą Boga i współdziedzicem z Chrystusem. Każdy człowiek ma prawo do pokoju, prawości i radości; do tego, żeby jego potrzeby zostały zaspokojone, żeby Bóg mógł się nim posługiwać i oglądać, jak przepływa przez niego Jego namaszczenie.
Wszyscy mają równe szanse, żeby oglądać owoce w swojej służbie, ale ile owoców zobaczą, to zależy w dużej mierze od ich chęci kochania innych. Duch Święty wiele lat temu powiedział do mnie: „Jednym z głównych powodów, dla których ludzie nie chodzą w miłości, jest to, że to wymaga wysiłku. Za każdym razem, gdy chodzą w miłości, muszą zapłacić za to jakąś cenę”.
Miłość wymaga od nas powstrzymywania się od mówienia im różnych rzeczy, które chcielibyśmy im powiedzieć. Miłość wymaga, żeby nie robić pewnych rzeczy, które chcemy robić, i żeby oddawać niektóre rzeczy, które chcemy dla siebie zachować. Miłość wymaga od nas cierpliwości wobec innych ludzi.
Relacje nie zawsze są łatwe, ale zawsze są ważne dla Boga, ponieważ On ceni ludzi. Musimy podjąć wysiłek i poświęcać się – jest to konieczne do kochania ludzi, tak jak Bóg chce, żebyśmy ich kochali, ponieważ nie chce, żebyśmy Go zasmucali.
DZISIEJSZE SŁOWO DLA CIEBIE:
Bóg widzi ludzi jako swoje własne skarby, więc uważaj na to, jak ich traktujesz.