„Umiłowani, nie wymierzajcie sami sobie sprawiedliwości, lecz pozostawcie to pomście [Bożej]. Napisano bowiem: Do Mnie należy pomsta. Ja wymierzę zapłatę – mówi Pan – ale: Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód – nakarm go”. List do Rzymian 12: 19 (BT)
Kiedy ktoś wzbudza w nas gniew, szatan lubi wykorzystywać tę sytuację, aby nas zaatakować i uwięzić w nas tę złość. Dokładnym przeciwieństwem tego, czego oczekuje od ciebie wróg, jest odpowiadanie dobrem. Reagując pozytywnie, sprawiasz, że szatański plan ponosi fiasko. Taka reakcja nie przychodzi oczywiście sama z siebie, nie zawsze jest łatwo przyjąć dobrą postawę, ale kiedy my dajemy z siebie wszystko, wówczas i Bóg da z siebie wszystko. Kiedy ktoś budzi w tobie gniew i urazę, naturalną odpowiedzią wielu z nas jest kontratak i próba odpłacenia tym samym.
Lecz co tak naprawdę wtedy zyskujesz? Swoim zachowaniem sprawiasz jedynie, że twój przeciwnik jest jeszcze bardziej rozwścieczony i może spróbować oddać ci kolejny raz. To samonapędzający się mechanizm!
Trwając w gniewie, wykazujemy się głupotą. Musimy zmienić kierunek wektora gniewu i wspólnie z ludźmi, którzy go sprowokowali, zrzucić go u stóp Boga i pozwolić, by On się tym zajął. „Do Mnie należy pomsta. Ja wymierzę zapłatę – mówi Pan”.
Zaufaj Bogu, a wówczas On zaopiekuje się tobą i ochroni cię. Mleko już się rozlało i nie cofniesz czasu, ale jeśli powierzysz problem Bogu, wtedy On posłuży się tą sytuacją, aby poprowadzić cię ku lepszej przyszłości.
Modlitwa
Boże, wierzę, że zemsta należy do Ciebie i że oddawanie złem za złe nie jest tym, czego ode mnie oczekujesz. Tobie oddaję moją złość i wierzę, że zatroszczysz się o mnie. Amen.