«Սիոնի սգավորների համար որոշելու, որ նրանց փառք (անգլերենում՝ գեղեցկության զարդարանք) տրվի մոխրի տեղ, ուրախության յուղ՝ սուգի տեղ, գովության պատմուճան՝ հանգած սրտի տեղ… որ Տերը տնկել է Իր փառավորության համար»: ԵՍԱՅԻ 61.3
Աստված ցանկանում է հոգ տանել մեզ համար, բայց որպեսզի թույլ տանք, որ Նա անի դա, կարևոր է դադարել անհանգստանալուց: Շատերն ասում են, որ ուզում են, որ Աստված հոգ տանի իրենց համար, բայց ամբողջ օրն անցկացնում են անհանգստանալով կամ փորձելով գտնել բոլոր պատասխանները, փոխանակ սպասեն Աստծո ուղղորդմանը: Նրանք իրականում թավալվում են իրենց «մոխիրների» մեջ, միևնույն ժամանակ ցանկանալով, որ Աստված իրենց գեղեցկության զարդարանք տա: Որպեսզի Աստված մեզ գեղեցկության զարդարանք տա, մենք պետք է տանք Նրան «մոխիրները»:
Մենք տալիս ենք Աստծուն մեր հոգսերը՝ հավատալով, որ Նա կարող է հոգալ և կհոգա մեզ համար: Եբրայեցիների 4.3-ն ասում է. «Բայց մենք՝ հավատացյալներս, մտնում ենք այն հանգստի մեջ…»:
Մենք մտնում ենք Տիրոջ հանգստի մեջ հավատալու միջոցով: Անհանգստությունը հավատքի հակառակն է:
Անհանգստությունը գողանում է մեր խաղաղությունը, ֆիզիկապես հյուծում է մեզ և նույնիսկ կարող է հիվանդացնել: Եթե անհանգստանում ենք, չենք վստահում Աստծուն և չենք մտնում Նրա հանգստի մեջ:
Ինչպիսի՜ փոխանակում է Աստված նախատեսել: Դուք տալիս եք Նրան մոխիրներ, իսկ Նա տալիս է ձեզ գեղեցկության զարդարանք: Դուք տալիս եք Նրան ձեր բոլոր անհանգստություններն ու մտահոգությունները, իսկ Նա տալիս է ձեզ պաշտպանություն, կայունություն, ապաստարան և ուրախության լիություն՝ Նրա հոգատարությունը ստանալու արտոնություն: