„Twoje słowo jest lampą dla moich stóp i światłem na mojej ścieżce”. Ks. Psalmów 119: 105 (BT)
Prawdą jest, że wszyscy mamy przed sobą jeszcze długą drogę. Kiedyś ogarniało mnie zniechęcenie na myśl o tym, jaka jeszcze czeka mnie wędrówka, i wygląda na to, że czułam zniechęcenie każdego dnia, a czasem nawet o każdej godzinie. Niosłam w sercu stałe przekonanie o własnej porażce. To poczucie, które mi mówiło, że nie jestem tym, kim mam być, że nie daję z siebie wszystkiego i muszę się bardziej starać. Kiedy już prawie udało mi się zwiększyć wysiłek, znów upadałam.
Obecnie przybrałam nowe nastawienie, które mówi: „Nie jestem w tym miejscu, w którym powinnam być, ale dzięki Bogu nie jestem również tam, gdzie byłam kiedyś. Jestem w porządku i posuwam się do przodu!”. Dziś jestem przekonana z całego serca, że Bóg nie gniewa się na mnie tylko dlatego, że jeszcze nie dotarłam na miejsce. On jest zadowolony z tego, że nie ustaję w biegu i nie gubię szlaku.
Jeśli będziemy po prostu zmierzać do celu stałym tempem, Bóg będzie zadowolony z naszych postępów. Obiecał oświetlać szlak, którym idziemy. Możemy nie znać tej drogi i potykać się co jakiś czas, ale Bóg jest wierny. Widzi postępy, jakich dokonujesz, jest z ciebie dumny i zamierza pomóc ci w utrzymaniu kursu!
Modlitwa
Boże, nie ulegnę zniechęceniu z powodu miejsca, w którym właśnie się znajduję. Dzięki Tobie zaszedłem tak daleko i wiem, że dalej będziesz oświetlać moją drogę. Amen.