Głównymi problemami żyjących współcześnie ludzi są smutek i osamotnienie. Te dwa stany często sprzęgają się, ponieważ wiele osób rozpacza nad swoją samotnością.
Poczucie osamotnienia stało się nawet większym problemem niż kiedyś. Odkąd służę Bogu, zauważam rosnącą ilość ludzi proszących, bym modliła się o wskazanie im właściwej drogi i pomoc w znoszeniu samotności.
W Swoim Słowie Bóg mówi do nas, że nie jesteśmy sami. Chce nas zbawić, uleczyć i dać pociechę. Jednak gdy ludzie cierpią z powodu wielkiej straty, wielu z nich, niestety, nie jest w stanie wznieść się ponad tragedię. W jej obliczu, kiedy cierpienie wydaje się nie do zniesienia, szatan dostrzega okazję do trwałego zniewolenia pogrążonej w rozpaczy osoby albo jej całej rodziny.
Śmierć ukochanego, rozwód czy zerwanie bliskiej relacji mogą wnieść wiele smutku w czyjeś życie i rzeczywiście większość ludzi przechodzi wówczas okres żałoby. Kluczem do zwycięstwa jest zrozumienie różnicy między normalnym, psychologicznie właściwym ,,procesem przeżywania rozpaczy”, a ,,duchem rozpaczy”. Pierwszy pomaga cierpiącej osobie z biegiem czasu wrócić do równowagi po stracie, drugi z kolei pogłębia żałobę i sprawia, że człowiek coraz bardziej pogrąża się w żalu.
Pobierz