“เพราะว่าพระวิญญาณที่พระเจ้าประทานมานั้นจะไม่ทรงให้ท่านเป็นทาสซึ่งทำให้ตกในความกลัวอีก แต่พระวิญญาณจะทรงให้ท่านมีฐานะเป็นบุตรของพระเจ้า โดยพระวิญญาณนั้นเราจึงร้องเรียกพระเจ้าว่า “อับบา (พ่อ)” – โรม 8:15 (THSV11)
ความกลัวสามารถมีอิทธิพลมากในชีวิตของเรา แต่แท้จริงแล้ว มันก็เป็นเพียงการบิดเบือนความเชื่อจากพวกศัตรูเท่านั้นเอง มันจะบอกเราว่า: “เชื่อที่ฉันบอกเถอะ เรื่องนี้จะไม่สำเร็จหรอก คำอธิษฐานของเธอไม่มีผลอะไรหรอก เธอไม่มีสิทธิ์อันชอบธรรมต่อพระเจ้าด้วยซ้ำ เธอเป็นคนล้มเหลว”
ความกลัวมักจะบอกเราว่า “คุณไม่ใช่… คุณไม่มี… คุณทำไม่ได้… และคุณจะไม่มีวันเป็น…”
แต่พระธรรมโรม 8:15 บอกว่า เราเป็นลูกของพระเจ้า ผู้ซึ่งสามารถเรียกพระองค์ว่า “อับบา พระบิดา” ได้
คำว่า “อับบา” เป็นคำที่เด็กเล็กในสมัยนั้นใช้เรียกพ่อของตน ซึ่งมีความหมายคล้ายกับคำว่า “พ่อจ๋า” หรือ “ป๊ะป๋า” ในภาษาไทย ซึ่งเป็นคำที่ไม่เป็นทางการนัก และแสดงถึงความใกล้ชิดสนิทสนม ระหว่างพ่อกับลูก
พระเยซูตรัสว่า เราสามารถเรียกพระเจ้าว่า “อับบา” ได้ เพราะพระองค์ได้ทรงปลดปล่อยเราจากความกลัวทั้งสิ้น พระองค์จะทรงดูแลบุตรที่รักของพระองค์เสมอ และเราสามารถเข้าหาพระองค์ได้โดยไม่ต้องกลัวว่าจะถูกปฏิเสธ
เมื่อเราวิ่งเข้าหาพระองค์พร้อมกับปัญหาหรือความเจ็บปวด พระองค์ทรงรอคอยเราอยู่เสมอด้วยอ้อมแขนอันเปิดกว้าง เพื่อจะปลอบโยนและหนุนใจเรา
เริ่มต้นอธิษฐาน
“อับบา พระบิดา ขอบพระคุณที่ทรงรับข้าพระองค์เป็นบุตรของพระองค์ ข้าพระองค์รู้ว่าพระองค์จะทรงดูแลข้าพระองค์เสมอ เพราะฉะนั้นข้าพระองค์ไม่จำเป็นต้องมีชีวิตที่ถูกจองจำด้วยความกลัว ข้าพระองค์รักพระองค์!”