„Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać: Zbawienie mego oblicza”. Ks. Psalmów 42: 6 (BT)
Ludzie, którzy doświadczyli tragedii, często przechodzą przez okresy wybuchów płaczu i histerii. Mogą one pojawiać się i odchodzić zupełnie nieoczekiwanie. Częste jest również poczucie zakłopotania, zdezorientowanie czy lęk. Wiele osób w takich chwilach zmaga się z depresją i przypływem wszechogarniających uczuć. Uważam, że w takich właśnie chwilach powinniśmy iść za przykładem króla Dawida.
Biblia mówi nam, że Dawid był przygnębiony, lecz odparł ten smutek. Nie uległ, nie dał się wciągnąć w wir rozpaczy. Opisał stan swoich uczuć, lecz jednocześnie postanowił, że nie podda się pod ich kontrolę. Wysławiał Boga i ufał Mu.
Większość trudnych emocjonalnie okresów wywołują tragiczne straty. Ci, którzy kroczą w wierze, wchodzą w te stany, a następnie z nich wychodzą, będąc w jeszcze lepszej duchowej kondycji niż wcześniej.
Jeśli właśnie teraz przeżywasz ból związany z jakąś stratą, to chcę ci powiedzieć, że masz przed sobą nowy początek. Ufaj Panu i wysławiaj Go, jak czynił to Dawid. To, czym szatan chce cię zgubić, Bóg może przemienić w dobro!
Modlitwa
Panie, nawet kiedy rozpaczam, a moje serce jest zgnębione, postanawiam Cię wysławiać; w Tobie pokładam zaufanie. Wierzę, że możesz i chcesz przynieść dobro do mojego życia. Amen.