இந்த மகத்துவமுள்ள வல்லமை எங்களால் உண்டாயிராமல், தேவனால் உண்டாயிருக்கிறதென்று விளங்கும்படி, இந்தப் பொக்கிஷத்தை மண்பாண்டங்களில் பெற்றிருக்கிறோம். (2 கொரிந்தியர் 4:7)
எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, தேவனுடைய சத்தத்தை நான் தெளிவாகக் கேட்க விரும்புகிறேன், அவருடைய பிரசன்னத்தை எப்போதும் அறிந்திருக்க விரும்புகிறேன், மேலும் இந்த புத்தகத்தை நீங்கள் படிக்கிறீர்கள் என்று நான் நம்புகிறேன், ஏனென்றால் இது உங்கள் விருப்பமும் கூட. நான் இயேசு கிறிஸ்துவை என் இரட்சகராக நம்பியதைப் பற்றி பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு எழுதியுள்ளேன், ஆனால் கடவுளுடன் நெருங்கிய உறவை அனுபவிக்கவில்லை. நான் எப்பொழுதும் அவரை அடைவதற்கு முயற்சி செய்வதாகவும், அந்த இலக்கை அடையாமல் விடுவதாகவும் உணர்ந்தேன். ஒரு நாள், நான் ஒரு கண்ணாடி முன் என் தலைமுடியை சீவியபடி, அவரிடம் ஒரு எளிய கேள்வியைக் கேட்டேன்: “தேவனே, நான் உம்மைத் தேடி வருவதைப் போலவும், உம்மைக் கண்டுபிடிக்க முடியாமல் போவதாகவும் நான் ஏன் தொடர்ந்து உணர்கிறேன்?” உடனடியாக, என் இருதயத்தில் இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்டேன்: “ஜாய்ஸ், நீ கையை வெளியே நீட்டிக் கொண்டிருக்கிறய் ஆனால் நீ உள்ளே நீட்ட வேண்டும்.” இதை நான் விளக்குகிறேன்: அவர் நம்மில் வாழ்கிறார் என்று தேவனுடைய வார்த்தை கூறுகிறது, ஆனால் சிலருக்கு இந்த உண்மையை புரிந்துகொள்வது கடினம். இன்றைய வசனம், நமக்குள் கடவுளின் பிரசன்னத்தின் பொக்கிஷம் உள்ளது என்பதை விளக்குகிறது; ஆனால் இயேசுவை விசுவாசிக்கிற பலர் அவருடைய பிரசன்னத்தின் மகிழ்ச்சியையோ அல்லது அவருடன் தொடர்ந்து ஐக்கியத்தில் இருப்பதையோ அனுபவிப்பதில்லை.
நான் கடவுளை அடைய முயற்சி செய்து கொண்டிருந்தேன், ஆனால் உண்மை என்னவென்றால், அவருடைய கிருபையிலும், கருணையிலும் அவர் என்னிடம் வந்து, என்னில் தனது வீட்டை உருவாக்கிக் கொண்டிருந்தார். கடவுளின் பிள்ளைகளாகிய உங்களுக்கும் இதுவே உண்மையாயிருக்கிறது. அவர் எப்போதும் உங்களுடன் இருக்கிறார், அவர் உங்களின் பலம், சமாதானம், மகிழ்ச்சி மற்றும் உதவி. அவர் உங்களுடன் பேச விரும்புகிறார், எனவே உங்கள் இருதயத்தில் கேட்கத் தொடங்குங்கள், நீங்கள் நினைப்பதை விட, அவர் நெருக்கமாக இருப்பதை நீங்கள் காண்பீர்கள்.
இன்று உங்களுக்கான கடவுளுடைய வார்த்தை: கடவுளை அடைய முயற்சிக்க வேண்டாம்; அவரை சென்று சேருங்கள்.