እግዚአብሔር የኃይልና የፍቅር ራስንም የመግዛት መንፈስ እንጂ የፍርሃት መንፈስ አልሰጠንም (2 ጢሞቴዎስ 1፤7)
በመንፈሳዊ ነገሮች፣ ወይ ወደፊት እየገሰገስን ነው ወይ ወደ ኋላ መመለስ ጀምረናል ። እያደግን ካልሆነ አሊያም እንሞታለን። እንዲህ ያለ ነገር የተኛ ወይም ገለልተኛ ክርስትና የለም። ክርስቲያናዊ አካሄዳችንን ልናስወግድ አንችልም እስከ መጨረሻው ድረስ መያዝ ወይም መተው። ይህን ለማድረግ መሞከሩ በጣም አስፈላጊ ነው ። ለዚህ ነው ጳውሎስ ለጢሞቴዎስ የእግዚአብሔርን ስጦታ በውስጡ እንዲያነሳሳና እንደገና በልቡ ለእግዚአብሔር የሚሆን እሳት እንዲያቀጣጠል መመሪያ የሰጠው (2 ኛ ጢሞ. 1፥6 ን ተመልከት) ።
ጢሞቴዎስ ይህን ማበረታቻ ማግኘት አስፈልጎት እንደነበር ግልጽ ነው ።ምክንያቱም ከጥቅሱ ላይ አንደምንረደው በጊዜው ከፍርሃት ጋር እየታገለ መሆን አለበት ። በማንኛውም ጊዜ ፍርሃትን እንፈቅዳለን እኛን ለመያዝ ስንል እንቅስቃሴ ከማድረግ ይልቅ ከመንቀሳቀስ እንቆጠባለን። ፍርሃት ያቀዘቅዛል በስፍራው፤ እድገት እንዳያግደው ይከላከላል ።
ምናልባት ጢሞቴዎስ በዘመኑ የነበሩ ክርስቲያኖች ከፍተኛ ስደት መከራ ስለሚደርስባቸው ፈርቶ ሊሆን ይችላል ።በኋላ የእሱ አማካሪ ጳውሎስ እስር ቤት ተጣለ እና ሆኖም ጳውሎስ እንዲነቃቃ፣ ወደ መንገድ እንዲመለስና ታማኝ እንዲሆን አጥብቆ አሳስበው ነበር፤ ወደ ህይወቱ ጥሪ፤ ታመኝ እንዲሆን።እግዚአብሔር የኃይልና የፍቅር ራስንም የመግዛት መንፈስ እንጂ የፍርሃት መንፈስ አልሰጠንም (2 ጢሞቴዎስ 1፤7) የሚለውን እንዲያስተውስ ነበር፡፡
በመንፈስ ቅዱስ ስንሙላ የምንቀበለው፤ኃይል፤ ፍቅር እና ጤናማ አእምሮ ነው፡፤ስትፈረ ይህንን እውነታ አሰታውስ፤ከእግዚአብሔር ጋር ብቻ በመሆን መንፈስ ቅዱስ በድፍራት እና በልበ-ሙሉነት ይሙለህ፡፡
የእግዚአብሔር ቃል ዛሬ ለአንተ፦ ዛሬው ህብራትህ ከችግርህ ጋር ሳይሆን ከኢየሱስ ጋር መሆንህን እርግጠኛ ሁን ። ስለችግርህ ሳይሆን ስለ እርሱ አስብ፡፡