«زیرا در انجیل، آن پارسایی که از خداست به ظهور می رسد، که از آغاز تا به انجام بر پایۀ ایمان است ] و از ایمان به ایمان حرکت می کند[. چنان که نوشته شده است: پارسا به ایمان زیست خواهد کرد. » (رومیان ۱: ۱۷ )
اطمینان به خدا در ایمان ریشه دارد. به همین خاطر باید همیشه «مطمئن بودن » را برگزینیم، نه گاهی.
به همین خاطر وقتی از دوستان و خانواده م یشنیدم که زنْ نباید کلام خدا را تعلیم دهد، مجبور شدم بیاموزم که چگونه اطمینان خود را حفظ کنم. م یدانستم خدا مرا به تعلیم کلام خود خوانده است، اما همچنان طرد شدن از سوی دیگران، مرا تحت تاثیر قرار می داد. باید به جایی م یرسیدم تا نظرات و پذیرش یا طردشدگی از سوی دیگران، سطح اطمینان مرا تحت تاثیر قرار ندهد. اطمینان من باید بر خدا بنا م یشد.
رومیان ۱: ۱۷ در اصل یونانی به ما می گوید که از ایمان به ایمان حرکت کنیم. من سا لهای بسیاری از ایمان به شک و ناباوری حرکت کردم و سپس به ایمان بازگشتم. بعدها متوجه شدم که وقتی اطمینان خود را از دست م یدهم، در اصل دری را برای شیطان بازمی گذارم. اگر به او اجازه دهم اطمینان مرا برباید، دیگر ایمانی برای خدمت کردن به مردم برایم باقی نم یماند.
اگر می خواهید موفق شوید، اطمینانِ همیشگی را برگزینید. از عطایا و خواندگی خود، و توانایی تان در مسیح مطمئن باشید. باور داشته باشید که از خدا می شنوید و روح القدس شما را هدایت م یکند. در خداوند جسور باشید. خود را در او برنده بدانید.
تمرکز بر محبت عظیم خدا، کمک می کند تا با اطمینان، انتظار اتفاقات عظیم را بکشید!