«بلکه نخست در پی پادشاهی خدا و عدالت او باشید، آنگاه همۀ ای نها نیز به شما عطا خواهد شد. » (متا ۶: ۳۳ )
ما اغلب خدا را به خاطر داشته ها، برکات، و پاسخ به مشکلاتمان می جوییم، درحالی که تنها نیاز ما، خودِ خداست. هرچه بیشتر خدا را به خاطر این که می خواهیم با او در رابطه باشیم، بجوییم، در زندگیِ ما هم هچیز بیش از پیش سر جای خود قرار م یگیرد.
در سا لهای اول خدمت کلیسایی ام، خدا را به این خاطر دنبال می کردم تا حدود خدمتی ام را گسترش دهد، اما نتیجه این بود که هی چچیزی تغییر نکرد. به سرعتی که امیدوار بودم، خدمتم رشد نکرد و گاهی حتا پس رفت هم می کرد. اما من متوجه نبودم که باید تنها در پی پادشاهی خدا باشم تا او خدمت مرا گسترش دهد.
حقیقت این است که نیازی نیست به خدا التماس کنیم تا او چیزی را به ما بدهد. اگر خواسته ما ارادهٔ او باشد، آنچه بهترین است را در زمان مناسب به ما خواهد بخشید. تنها باید خدا را محبت کنیم و ابتدا او را بجوییم و کارها را آن طور که او می خواهد، انجام دهیم. در چنین شرایطی، به او نزدیک تر م یشویم و این برای داشتن موفقیت و برکاتی که از جانب خدا می آید، الزامی است.
همیشه حضور خدا را بجویید، نه آنچه او فراهم م یآورد. او چیزهای نیکوی بسیاری به شما م یدهد، ولی خواستهٔ او این است که جایگاه اول را در زندگی ما داشته باشد. نباید جز او خدایی داشته باشیم!
پیش از هر چیز، خدا را بجویید، در او بمانید، و او شما را بیش از پیش به خود نزدیک م یسازد.