«زیرا ساختۀ دست خداییم، و در مسیحْ عیسا آفریده شده ایم تا کارهای نیک انجام دهیم، کارهایی که خدا از پیش مهیا کرد تا در آنها گام برداریم. » (افسسیان ۲: ۱۰ )
خدا هدی های شگفت انگیز به شما داده است: ارادۀ آزاد. خدا به شما این فرصت را م یدهد تا خود را همانگونه كه شما را آفریده بپذیرید، اما از اراده آزاد برخوردارید و در صورت انتخاب، می توانید از این كار امتناع ورزید. پذیرش به معنای مشاهدۀ معمول، مناسب و درست است.
افرادی هم هستند که خود را نمی پذیرند، چون درک درست و شایسته ای نسبت به خود ندارند. آنها فقط نواقص و ضعف های خود را می بینند نه زیبایی و قدرت خود را. این یک نگرش نامتعادل است که غالباً توسط شخصی تهای مقتدر القا می شود و بیشتر بر گذشته و آنچه ضعیف و نادرست است، تمرکز می کند تا آنچه قوی و درست است.
در عاموس ۳: ۳ می خوانیم: «آیا دو نفر با هم راه م یروند، جز آن که توافق کرده باشند؟ » هنگامی که با خدا توافق می کنید، می توانید با خدا گام بردارید و به او نزدیک شوید. او می گوید دوستتان دارد و شما را می پذیرد؛ بنابراین اگر با او موافق هستید، دیگر لازم نیست خودتان را دوست نداشته باشید یا خود را نپذیرید.
وقتی خدا شما را آفرید، چیز شگفت انگیزی را خلق نمود.