من در میان ایشان کسی را جستم که دیوار را بنا کند و برای این سرزمین به حضور من در شکاف بایستد تا آن را ویران نسازم، اما کسی را نیافتم. (حزقیال ۲۲ : ۳۰ )
شفاعت به معنای ایستادن در شکاف برای شخصی دیگر و استغاثه کردن در حضور تخت سلطنت خداست. اگر به هر دلیلی در روابط مردم با خدا شکاف یا روزن های وجود داشته باشد، این امتیاز را داریم که خود را در آن شکاف قرار داده و برای آنها دعا کنیم. می توانیم برای آنها شفاعت کرده و با انتظار شاهد تسلی و دلگرمی آنها باشیم. همچنین می توانیم با ایستادن در شکاف در زمان مناسب، نیاز آنها را برآورده کنیم.
نمی دانم اگر مردم برای من شفاعت نمی کردند، چه م یکردم؟ از خدا درخواست می کنم به من کسانی را ببخشد که برای من و انجام خدمتی که خدا مرا بدان فراخوانده، شفاعت کنند. ما به دعای شفاعت یکدیگر نیاز داریم.
دعا کردن برای دیگران معادل کاشتن بذر است. اگر می خواهیم محصول برداشت کنیم، باید بذر بکاریم (غلاطیان ۶:۷ ). کاشتن بذر در زندگی سایر افراد از طریق شفاعت، یکی از روش های مطمئن برای برداشت محصول در زندگی خودمان است. هر وقت برای شخص دیگری دعا می کنیم، از خدا دعوت می کنیم که نه تنها در زندگی آن شخص، بلکه در زندگی شخصی ما نیز عمل کند.
شفاعت یکی از مهم ترین طری قهای خدمت عیسای مسیح است که بر این کرۀ خاکی آغاز کرد.
می توانیم با دعا برای دیگران، قدرت خدا را در زندگی آنها آشکار کنیم.