«Ամեն բանի դիմանում է. ամեն բանի հավատում է, ամեն բանի համար հույս ունի, ամեն բանի համբերում է։ Սերը երբեք չի վերջանա…»: Ա ԿՈՐՆԹԱՑԻՆԵՐԻ 13.7,8
Աստծո սերը դիմանում է ցանկացած բանի: Այն համբերում է ամեն ինչի և չի թուլանում: Այն վճռական է չհանձնվելու մեջ: Նույնիսկ անկոտրում մարդը, որը համառորեն ապստամբում է, կարող է, վերջին հաշվով, փափկել սիրուց: Աստվածաշունչն ասում է. «…Աստծո քաղցրությունը քեզ ապաշխարության է տանում» (Հռոմեացիների 2.4): Աստծո սերն է՝ Նրա բարությունը, Նրա քաղցրությունը, որ կարող է փոխել սիրտը:
Ես հասկանում եմ, որ դժվար է շարունակ սեր ցուցաբերել նրան, ով երբեք կարծես չի գնահատում կամ, նույնիսկ, չի արձագանքում դրան: Դժվար է շարունակ սեր ցուցաբերել նրանց, ովքեր վերցնում են մեզնից այն ամենը, ինչ պատրաստ ենք տալու, բայց երբեք որևէ բան հետ չեն տալիս: Բայց մենք պատասխանատու չենք ուրիշների արարքների համար, մենք պատասխանատու ենք միայն մեր արարքների համար:
Մենք վերապրել ենք Աստծո սերը Նրա ողորմության միջոցով, և այժմ Նա պատվիրում է մեզ նույնպիսի սեր ցուցաբերել աշխարհին: Մեր վարձքն Աստծուց է, ոչ թե մարդկանցից: Նույնիսկ երբ մեր արարքներն աննկատ են թվում, Աստված նկատում է և խոստանում է բացահայտ վարձահատույց լինել (տե՛ս Մատթ. 6.4): Եթե վճռեք ցուցաբերել Աստծո սերը ձեզ շրջապատողներին, ոչ միայն նրանք կօրհնվեն, այլև Աստված կհոգա, որ դուք նույնպես օրհնվեք: