«پایانِ کار از آغازش بهتر است، و دل صبور از دلِ مغرور نیکوتر. » (جامعه ۷: ۸)
مهم ترین امر، لزوماً نحوهٔ شروع کردن کار نیست. شروع مهم است، ولی وسط و پایان هم دارای اهمیت هستند. در واقع، یادگیری مسائل، مهم تر از آغاز کردن آنهاست؛ به ویژه هنگامی که خدا شما را به انجام آن فراخوانده است. برخی شروعی انفجاری دارند، ولی هرگز به پایان نم یرسند. دیگران دیر آغاز می کنند، اما با قوت تمام م یکنند. علیرغم نحوهٔ آغاز، خدا می خواهد در هر قدم وفادار بمانیم؛ چه در آغاز، چه در میانه راه و چه پایان. خدا می خواهد به خوبی کار را به پایان برسانید.
او برای هر یک از ما برنامهٔ نیکویی دارد؛ اما باید بدانیم که این برنامه قطعی نیست، بلکه امکان پذیر و شدنی است. اگر با خدا همکاری نکنیم، قطعاً رخ نخواهد داد. ما در تحقق نقشه او سهم داریم. خدا بدون همکاریِ ما در زندگیمان کاری انجام نم یدهد.
شما را به چالش می کشم تا هر روز در زندگی خود با خدا همکاری کنید و توان بالقوهٔ خود را گسترش دهید و شاهد اجرای نقشهٔ او در زندگی خود باشید. شما هر روز می توانید چیزی جدید بیاموزید. هر روز می توانید رشد کنید. هر روز می توانید بیش از روز قبل پیشروی کنید. این چنین، آغازی عالی را به پایانی عالی تر تبدیل خواهید کرد.
با خدا همکاری کنید تا عطایا، استعدادها، و توانای یهای شما را تا آخرین حد گسترش دهد. برای جلال خدا همهٔ آن چیزی باشید که م یتوانید.