«خوشا به حال رحیمان؛ زیرا بر آنان رحم خواهد شد. » (متا ۵: ۷)
رحیم بودن، یعنی به کسی خوبی کنید که لایق آن نیست. همه م یتوانند آنچه مردم لایقش هستند را به آنها بدهند. کسی که خواهان نزدیکی به خداست، می تواند به کسانی که لایق نیکویی نیستند، نیکویی کند.
اما انتقام می گوید: «تو به من بدی کردی، پس من هم به تو بدی م یکنم! » در مقابل، رحمت می گوید: «تو به من بد کردی، اما من تو را خواهم بخشید، تو را احیا می کنم و طوری با تو رفتار می کنم که گویی هرگز به من آسیب نرساند های! » مایه برکت است که مورد رحمت قرار بگیریم و رحم کنیم.
رحمت، یکی از ویژگی های شخصیت خداست که در نحوهٔ ارتباط او با مردم بروز می یابد. رحمت وقتی لایق تنبیه هستیم، به نفع ماست. رحمت هنگامی که لایق طردشدن هستیم، ما را می پذیرد و برکت م یدهد. رحمت، ضعف و ناتوانی ما را درک م یکند و ما را قضاوت و نقد نم یکند.
آیا نیاز دارید خدا یا انسان به شما رحمت نشان دهد؟ مسلماً، همهٔ ما همیشه چنین نیازی داریم. بهترین راه برای دریافت کردن رحمت، رحم کردن است. اگر قضاوت کنید، قضاوت م یشوید. اگر رحم کنید، رحم خواهید دید. به یاد داشته باشید، کلام خدا به ما تعلیم م یدهد آنچه می کاریم، برداشت می کنیم. پس رحم کنید! برکت بیابید!
رحمت و محبت خدا را دریافت کنید. نمی توانید آنچه ندارید را ببخشید.
