„Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Twój kij i Twoja laska są tym, co mnie pociesza”. Ks. Psalmów 23:4 (BT)
Najczęściej myślimy o Bogu, albo pokładamy w Nim zaufanie, gdy chcemy, żeby zaspokoił nasze potrzeby lub oczekiwania, lecz prawdziwa relacja z Bogiem nie polega na postawie roszczeniowej – opiera się na zaufaniu w trudnych chwilach. Musimy nauczyć się, jak ufać Bogu w czasie oczekiwania na rzeczy, których pragniemy.
Był taki okres w moim życiu, że wszelką uwagę skupiałam na domaganiu się od Boga spełnienia swoich zachcianek, i podpierałam to zaufaniem do Niego. Mówiłam: „Boże, chcę tego” i: „Potrzeba mi tego i tego”. Jednakże Pan zaczął mi ukazywać, że spełnianie wszystkich zachcianek nie jest najważniejszą sprawą w moim życiu.
Chciał nauczyć mnie zaufania, dzięki któremu będę mogła przechodzić przez najróżniejsze sytuacje, zachowując równowagę emocjonalną i dobre nastawienie. Bóg musiał mi pokazać, że nie będzie ratował nas z każdej sytuacji, gdy tylko Go zawołamy, ale z pewnością zawsze będzie przy nas, gdy tylko będziemy iść Jego śladem.
Bóg nie zawsze wybawi nas z każdej trudności na zawołanie, ale zawsze przy nas będzie. Już dziś postanów, że zamiast skupiać się na efekcie końcowym, będziesz trzymał się nadziei, że Bóg jest przy tobie. Jest blisko ciebie, więc uwierz Mu, że pójdzie z tobą ramię w ramię nawet przez ciemną dolinę.
Modlitwa
Boże, cieszę się, że jesteś przy mnie. Nie chcę ufać Ci tylko wtedy, gdy dostępuję Twoich błogosławieństw, lecz przez cały czas. Amen.