«عیسا کودکی را فراخواند و او را در میان ایشان قرار داد و گفت: «آمین، به شما می گویم، تا دگرگون نشوید و همچون کودکان نگردید، هرگز به پادشاهی آسمان راه نخواهید یافت. » (متا ۱۸ : ۲- ۳)
یکی از زیبایی های کودکان، سادگیِ آنهاست. همیشه شما را از نیاز خود باخبر می کنند، هنگام ترس به آغوش شما م یدوند و گاهی بی دلیل شما را می بوسند. ارتباط داشتن با کودکان ما را تازه م یکند، چون به دنبال مخفی کردن ترس یا احساسات خود نیستند.
فکر می کنم خدا انتظار دارد هنگام صحبت با او همی نطور باشیم. وقتی با سادگی و ایمانی کودکانه به او نزدیک می شویم، خشنود م یشود. مانند کودکان که به اعتماد کامل به والدین خود گرایش دارند، ما هم می توانیم در حالی که به خدا توکل و اعتماد می کنیم، پاک و مشتاق باشیم. سفرهٔ دل خود را پیش خدا باز کنید و به یاد داشته باشید: می توانید همه چیز زندگیِ خود را به او بسپارید و بدانید که او به شما اهمیت م یدهد.
خدا به دنبال رابط های پیچیده نیست. او به دنبال دلی پاک و ایمانی کودکانه است. می توانید خواستهٔ خود را با او در میان بگذارید (فیلیپیان ۴: ۶)، و م یتوانید هنگام ترس به سوی او بدوید (مزمور ۹۱ : ۱- ۷). خدا م یخواهد هنگام ملاقات با او احساسات واقعی خود را نشان دهید و آزادانه دل خود را پیش او باز کنید. هر چه بیشتر با ایمانی کودکانه پیش او بیایید، رابطه ای نزدیک تر با او خواهید داشت.
نمی خواهیم در رابطه خود با خدا بچگانه رفتار کنیم؛ ولی می خواهیم مانند کودکان باشیم.