«اما او راهی را که می روم م یداند، و چون مرا بیازماید، مانند طلا بیرون خواهم آمد. » (ایوب ۲۳ : ۱۰ )
در زندگی همیشه موقعیت هایی پیش می آید که لازم است به خدا اعتماد کنیم، فرقی نم یکند چه شود یا مسئله را درک کنیم یا نه. به همین خاطر است که ناگهان رو به خدا می گوییم: «چرا ای نطور شد؟ چه می کنی؟ چه شد؟ نم یفهمم! » گاهی اتفاقاتی که می افتد، ما را در جهت مخالف احساسی که خدا قبلاً بر ما آشکار کرده، حرکت م یدهد.
همان موقع است که بسیاری تسلیم می شوند و سراغ چیزی م یروند که سریع تر و آسان تر به نتیجه م یرسد. اگر در شرایطی از زندگی خود هستید که هیچ چیز منطقی نیست، فقط به خدا اعتماد کنید. او به شما نزدیک است. او شما را ترک نکرده، و برای او مثل کتابی باز هستید.
چیزی به اسم اعتماد کردن به خدا بدون سوال پاسخ داده نشده، نداریم. تا وقتی که خدا ما را جهت توکل و اعتماد تعلیم می دهد، همیشه در زندگیِ ما چیزهایی هست که آنها را درک نکنیم. وقتی آسمان ساکت است، کارهایی را انجام دهید که آموخته اید و بلد هستید، و به او اعتماد کنید. خدا همهٔ اجزایِ زندگی شما را برای به سرانجام رساندن هدف خودْ کنار هم م یچیند.
پاسخ برای فردا معمولاً تا فردا به شما نخواهد رسید.