در دل خویش زود خشمگین مشو، زیرا خشم در دامن احمقان منزل م یگزیند. (جامعه ۷: ۹)
در زندگی موارد خاصی وجود دارد که حدوحدودی برایشان قائلیم؛ به عنوان نمونه می توانید کنترل کنید که با چه اشخاصی وقت می گذرانید، چه می خورید و چه موقع به رختخواب م یروید. اما موارد بسیار دیگری نیز وجود دارد که از کنترل شما خارج هستند، مانند آنچه دیگران در مورد شما می گویند یا لاستیک پنچری که هنگام کار با آن روب هرو می شوید. نحوۀ پاسخگویی شما به مواردی که نمی توانید آنها را کنترل کنید -بدون توجه به بزرگی یا کوچکی آن- اغلب میزان
استرس و کیفیت زندگی و سلامتی شما را تعیین م یکند. در مورد برخورد با مواردی که نمی توانید آنها را کنترل کنید، دو پیشنهاد برایتان دارم: اول، اگر نمی توانید وضعیت را کنترل کنید، مسئولیت آن را برعهده نگیرید، و دوم، باید بگویم: تمام تلاش خود را بکنید، دعا کنید، و بگذارید خدا بقیه کارها را انجام دهد.
کسانی که به طور منظم از چیزهای خارج از کنترل خود ناراحت م یشوند، از بسیاری جهات رنج م یبرند. افرادی که آنها را رها م یکنند، خیلی بهتر عمل م یکنند. رها کردن بعضی چیزها به معنای اهمیت ندادن به آنها نیست؛ این بدان معنی است که شما این واقعیت را پذیرفت هاید که در آن زمان نم یتوانید کاری برای تغییر آنها انجام دهید. وقتی لاستیک ماشین پنچر م یشود، حفظ آرامش برای تعمیر یا تعویض آن منطقی به نظر م یرسد؛ این که عصبانی شوید و به لاستیک لگد بزنید، جواب نم یدهد. اگر هنگام وقوع حوادث، به شکلی مناسب با عوامل اضطراب ی روب هرو شوید، درنهایت به خاطر ناامیدی از دس تاندازهای اجتنا بناپذیرِ جادۀ زندگی، منفجر نم یشوید.
خدا قادر است حتا از ناراحتی یا ناامیدی به خیریت شما استفاده کند. او درست هما نجا با شماست و کنترل امور را در دست دارد. اگر برای انجام کارها به او اعتماد داشته باشید، م یتوانید با آرامش، لذت و قدرت، زندگیِ پرفرازو نشیب را طی کنید.