زیرا در انجیل، آن پارسایی که از خداست به ظهور می رسد، که از آغاز تا به انجام بر پایۀ ایمان است. چنان که نوشته شده است: “پارسا به ایمان زیست خواهد کرد.” (رومیان ۱: ۱۷ )
هدف من همواره این است که از ایمان به ایمان زندگی کنم. چندین سال پیش خداوند برایم مکاشفه کرد: جویس، تو اغلب از ایمان به ایمانِ همراه با تردید و ناباوری می روی و سپس به ایمان با شک و تردید و ناباوری برمی گردی! گاهی اوقات ما در زندگی بیش از حد دچار عدم ثبات می شویم. گاهی اعتمادبه نفس داریم و برخی مواقع ترسانیم؛ گاهی نگرش مثبت داریم، سپس منفی می شویم، یا ایمان داریم اما سپس به آن شک می کنیم. همان طور که در یعقوب ۳: ۱۰ می بینیم، این ناپایداری حتا در گفتار ما نیز مشهود است: از یک دهان، هم ستایش بیرون می آید، هم نفرین! ای برادران من، شایسته نیست چنین باشد.
مطمئنم که همواره ایمان داشتن و هرگز شک نکردن تقریباً غیرممکن به نظر می رسد، اما حتا اگر برای انسان غیرممکن باشد، برای خدا همه چیز ممکن است. بیایید به خدا اعتماد کنیم که به ما کمک می کند از ایمان به ایمان برویم و همواره به او اطمینان داشته باشیم.
بگذارید هر کاری که می کنید با ایمان انجام شود، با اعتماد به این که خدا با شماست و آماده است تا کمکتان کند!