„Król odpowiedział Araunie: Nie złożę Panu, Bogu mojemu, całopaleń, które otrzymam za darmo. Kupił więc Dawid klepisko i woły za pięćdziesiąt syklów srebra”. 2 Ks. Samuela 24: 24 (BT)
Uważam, że w Boskiej ekonomii nic, co tanie, nie jest warte posiadania. Bóg za darmo dał nam Swojego jedynego Syna, i choć nigdy nie będziemy mogli dorównać takiemu poświęceniu, to jednak musimy odwdzięczać się Mu jak najszczodrzej. Król Dawid powiedział, że nie dałby Bogu niczego, co otrzymał za darmo. I ja również odkryłam, że prawdziwą ofiarą można nazywać tylko takie dawanie, które jest dla nas uciążliwe i które w jakiś sposób odczujemy.
Rozdawanie ubrań, których już nie nosimy, albo artykułów gospodarstwa domowego, których już nie używamy, jest miłym gestem, ale nie dorównuje prawdziwemu dawaniu. Prawdziwe dawanie to oddawanie komuś tego, co jest mi potrzebne i co chcę zachować.
Jestem pewna, że przechodziłeś przez trudne chwile, kiedy Bóg prosił cię, byś się pożegnał z czymś, co szczególnie lubisz. Kiedy pomyślisz o tym, że Pan poświęcił dla nas Swojego jedynego Syna, z powodu Swojej miłości dla nas, to czy nie dochodzisz do wniosku, że dary mają wartość dla Boga, jeśli wymagają poświęcenia?
Oto prosta prawda: Jeśli chcemy być szczęśliwi, musimy dawać, a dawanie nie jest prawdziwe i szczere, jeśli nie jest dla nas uciążliwe.
Modlitwa
Boże, tak bardzo chcę, by moje ofiary były wielkie i znaczące. Wskazuj mi, co i kiedy mam dawać, albo jak po prostu błogosławić ludziom. Chcę ofiarować innym samego siebie, jak Ty ofiarowałeś mi Swoją miłość. Amen.