Ruaje visarin e mirë me anë të Frymës së Shenjtë që rri te ne. (2 TIMOTEUT 1:14)
Në kohën e Dhjatës së Vjetër, Adami dhe Eva ecën me Perëndinë në Kopshtin e Edenit dhe Moisiu e takoi Zotin në Malin Sinai. Sot, Zoti nuk na takon në kopshtet tona ose në malet aty pranë ku mund të ndërveprojmë me Të vetëm me ftesë. Ai nuk zgjedh të jetojë në një tendë, siç bëri kur bijtë e Izraelit po udhëtonin në shkretëtirë. Dhe ai nuk jeton në një ndërtesë të bërë nga duart e njeriut.
Kur ne pranojmë Krishtin, Fryma e Shenjtë vjen të banojë në ne (shikoni Gjoni 14:17) Perëndia zgjedhë të veprojë në frymën tonë – në qendër të jetës tonë – ku Ai mund të jetë më pranë nesh se çdo gjallesë tjetër. Kur Fryma e Shenjtë e Perëndisë lëviz në zemrat tona, frymërat tona bëhen një banesë për Zotin (shikoni 1 Korintasve 3:16‑17) dhe është bërë e shenjtë sepse Perëndia është atje.
Gjendja e shenjtë në të cilën ne si besimtarë jemi vendosur, përpunohet më pas në shpirtrat tanë dhe në trupat tanë dhe Zoti dëshiron që kjo punë të jetë e dukshme në jetën tonë të përditshme. Ndodh si një proces dhe fazat e ndryshimit që ne kalojmë në të vërtetë bëhen dëshmia jonë për ata që na njohin. Ne në fakt po mësojmë se si të jetojmë brenda dhe jashtë! Zoti ka bërë një punë të mahnitshme në shpirtrat tanë dhe Fryma e Shenjtë po na mëson se si të jetojmë në mënyrë që të jemi dëshmitarë për botën që ka nevojë për Të.
FJALA E PERËNDISË PËR SOT: Jetoni nga brenda jashtë!