«به ایشان گفت: هرگاه دعا م یکنید، بگویید: ای پدر، نام تو مقدّس باد، پادشاهی تو بیاید، … » (لوقا ۱۱ : ۲)
سا لهای زیادی «دعای ربانی » را می خواندم و اما در حقیقت خدا را به عنوان پدر خود نمی شناختم و هیچ نوع رابطۀ شخصی و نزدیکی با او نداشتم. فقط چیزهایی را که یاد گرفته بودم، تکرار می کردم.
اگر می خواهید به خداوند نزدیک تر شوید و زندگی دعایی مؤثری داشته باشید، باید خدا را پدر بدانید. هنگامی که شاگردان از عیسا خواستند دعا کردن را به آنها بیاموزد، دعایی را به آنها تعلیم داد که ما اسم آن را «دعای ربانی » گذاشته ایم. اما مهم تر از همه، عیسا این کار را با دستورالعملی به آنها شروع کرد که ای نگونه دعا کنند: «ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدس باد… .»
عیسا در حال نشان دادن رابط های خاص بود که هر ایمانداری باید (با خدا) ایجاد کند. او به آنها گفت اگر انتظار دارند با دعا نزد او بروند، می توانند با خدا به عنوان پدرشان رابطه داشته باشند. به عنوان کسی که از او می ترسد، به حضور خدا نروید؛ بلکه با او رابطۀ پدر و فرزندی برقرار نمایید. این رابطۀ صمیمی به شما این آزادی را خواهد داد که از او چیزهایی را بخواهید که اگر با او رابطه ای سخت و دور داشتید، نمی خواستید. پدر آسمانی، ما را دوست دارد و چشمان او همیشه به سوی ماست.
هنگامی که دعا می کنید، به یاد داشته باشید پدری دوست داشتنی دارید که به شما گوش می دهد.