«امّا خدا آنچه را که دنیا جهالت می پندارد، برگزید تا حکیمان را خجل سازد؛ و آنچه را که دنیا ضعیف می شمارَد، انتخاب کرد تا قدرتمندان را شرمنده سازد. » (اول قرنتیان ۱: ۲۷ )
هنگامی که احساس ناامیدی می کنید، به یاد داشته باشید که خدا شما را برای هدفِ خاص خود انتخاب کرده است، هرچند خودتان احساس می کنید گزینۀ مناسبی نیستید. با این کار، او دری کاملاً باز در مقابلتان قرار داده است تا فیض، رحمت و قدرت ب یحد و حصر خود را برای تغییر زندگیتان به شما نشان دهد.
زمانی که خدا از هر یک از ما استفاده م یکند، با وجود این که ممکن است همۀ ما احساس عدم کفایت و بی لیاقتی داشته باشیم، متوجه م یشویم که خاستگاه ما در خود ما نیست، بلکه فقط در اوست: «زیرا جهالتِ خدا از حکمتِ انسان حکیمانه تر و ناتوانیِ خدا از قدرتِ انسان تواناتر است. » (اول قرنتیان ۱: ۲۵ )
هر یک از ما سرنوشتی داریم و هیچ بهان های برای عدم تحقق آن وجود ندارد. نم یتوانیم ضعف خود را بهانه کنیم؛ چون خدا م یگوید که قدرت او در ضعف ما به کمال م یرسد (دوم قرنتیان ۱۲ : ۹). نم یتوانیم گذشته را بهانه کنیم، چون خدا از طریق پولس رسول به ما م یگوید که اگر کسی در مسیح باشد، خلقتی تازه است، چیزهای کهنه درگذشت؛ هان، هم هچیز تازه شده است(دوم قرنتیان ۵: ۱۷ ).
با خودتان خلوت کنید و از احساسی که نسبت به خود دارید، فهرستی تهیه کنید. تصویری که از خود دارید چیست؟ آیا خود را آنگونه م یبینید که به شکل خدا آفریده شده اید ، احیاء شده و زندگی جدیدی یافت هاید و او فقط منتظر است تا شما آن را مطالبه کنید؟
هر یک از ما می توانیم در هر آنچه خدا برایمان در نظر دارد، موفق شویم.